Deel 25 Verteller De dagen vliegen voorbij, Sven brengt zijn dagen door in de gevangenis van Almere. En Sanne en Timon lopen dagelijks heen en weer om Timon zijn leven weer op de rails te zetten. Van het ziekenhuis naar de psychiater en weer terug. Langzaam lijkt het of alles weer op zijn pootjes terecht kwam, totdat beide heren een brief van justitie op de deurmat kregen. Stuk voor stuk kleurde ze wat bleekjes toen ze lagen dat de rechtszaak erg dichtbij was. De advocaten werden op het matje
Deel 24 Sven ‘Ik ben Dennis, en ik heb een klein meisje verkracht’ ‘Hallo Dennis’ ‘Ik ben Gerard, ik liet mijn moeder een winkel voor me overvallen en heb haar daarna zwanger gemaakt’ ‘Hallo Gerard’ ‘Ik, ik ben Sven. En eh ik…’ Gespannen kijk ik om mij heen, rond om me heen zit ruim zeven man mij aandachtig aan te kijken. Voor het eerst zit ik in deze praatgroep, 2 keer in de week praten we 2 uur lang over wat we gedaan hebben. En hoe we dat kunnen gaan oplossen als we vrij komen of verl
Deel 23 Sven, Almere stadsgevangenis. Voor de laatste keer schiet mijn blik over de psychiatrische afdeling, als ik contact zoek met de jongen die mij 2 dagen geleden aansprak zie ik dat zijn ogen glazig zijn. Met geen mogelijkheid krijg ik contact met de jongen. Net als wanneer iemand een muur van bakstenen om zich heen bouwt, je kunt dan ook niet doordringen tot hem. Dit is nu ook bij hem. Heel raar voelt dit. “Pillen doen wonderen jongen” zegt een cipier tegen me als hij ziet dat ik naar d
Deel 22 Timon Nadat Sanne haar hoofd uit haar handen haalt kijkt ze me aan, terwijl een traan over haar wang biggelt brengt het heel zachtjes snikken plaats voor een kille stilte. Ik heb het eerst even niet in de gaten wat er eigenlijk aan de hand is, maar als ik haar ogen over mijn lichaam zie schieten snap ik het. ‘Heb je pijn?’ vraagt ze. Ja heel erg zelfs, ‘nee’. Even kijkt ze me onderzoekend aan. Maar gelukkig praat ze niet verder. Langzaam komt ze naar mij toe, ze streelt mijn borst en b
Deel 21 Timon Vol spanning sta ik voor de deur van Sanne te wachten, het is door alle commotie van afgelopen tijd al zeker 2 maanden geleden dat ik haar gezien heb. Ze is mijn laatste hoop, ze is mijn dak boven mijn hoofd. Ik hoor voetstappen op de trap die richting de deur komen. Terwijl het geluid dichterbij komt gaat mijn hart steeds sneller kloppen. Ik hoor hoe iemand de deur van de knip haalt, en langzaam gaat de rode voordeur open. Het gezicht van Sanne verschijnt, als ze me ziet staat z
Deel 20 6 maart 1966 Zaandam, donkere steeg … "Hier zijn we." klinkt een zware mannenstem. 2 donkere schimmen staan rond middernacht op straat te kijken naar een mandje met een kindje erin. ‘net vier weken oud, twee weken borstvoeding’ klinkt de stem van dezelfde man weer. Een vrouw, misschien rond de 23 jaar oud, staart naar het mandje met het kindje erin. Het is een meisje, het kindje ligt zoet te slapen terwijl de twee volwassenen naar haar kijken. "Hoeveel..?" vraagt de jonge vrouw, "twaa
Deel 19 Fuck. Het kan aan mij liggen, of aan die pillen. Ik ben hier net 3 dagen, en nu is me al een advocaat toegewezen. En die gaf me, om te voorkomen dat ik buiten mijn straf ook nog TBS moet volgen, pillen. Drie maals per dag een ding wat de grootte heeft als de borsten van Hooper. Ik denk er ook raar door, maar nu ik hier tegenover Timon zit voel ik schuldgevoel opkomen. Ik zie uiteindelijk wat ik heb gedaan, en wat ik heb aangericht. Voor me ligt een mapje, vannacht heb ik het zeker twint
Deel 18 Ik kijk vluchtig om mij heen, vanaf de EHBO loopt een gang. Waarschijnlijk het ziekenhuis in, ik pak Timon bij zijn arm en sleur hem mee de gang in. Bijna aan het einde van de gang gaat Timon ineens sneller lopen. Hij haalt me in en steekt ineens zijn been voor de mijne. Ik val met een flinke klap op de grond, de wereld om mij heen wordt wazig en langzaam zwart. Als ik wakker wordt staan er verschillende ziekenhuismedewerkers om mij heen. Ook de politie is inmiddels gearriveerd, het is
Deel 17 En daar zit je dan, te kijken naar de liefde van je leven. Die al huilend om te grond probeert te rusten. Eigenlijk doet het best pijn. Nee, het doet heel erg pijn. Niet zo'n beetje ook niet. Waarom doe ik dit? Ik weet het niet, ik weet wel dat wat ik doe erg fout is. Als ze hier achter komen, ga ik voor dik een jaar de bak in. Maar de liefde, en zeker de woede overheerst zo erg. Dat ik het gewoon niet in kan houden. Langzaam val ik zelf ook in slaap. Ik slaap niet. Ik dagdroom een beet
Deel 16 “Zo loop je weg bij je ex-vriend, zo lig je in een bos met een groep naakte mannen om je heen. Eigenlijk, het kan me niet meer interesseren. Echt gewoon niet, al neuken ze me helemaal dood en eindig ik ergens in een sloot. Het boeit me niet meer, het enige waar ik nog aan kan denken is de dood. Ik denk aan het moment dat ik voor de treinrails stond, had ik dan toch moeten springen? Ah, als ik zo door mijn tranen heen naar de jongens kijk. Zijn ze opzich niet zo heel lelijk..” Was het ma
Deel 15 Eigenlijk zal het me niet meer interesseren, ik werk maar gewoon mee. Het liefste zou ik nu hebben dat er een kogel door mijn kop gejaagd wordt. Maarja, daar kan je moeilijk om vragen als je op het punt staat om verkracht te worden. Het valt me op dat ik verder nog niks voel. Nouja, de pijn in mijn ballen dan. Ineens kijk ik overal soepel tegen aan. Ik kan beter meewerken toch? Maar deze flits is snel weg. Ik voel een koud rond ding in mn kont zitten. Het smelt, en ineens wordt ik moe.
Deel 14 Dan ben je gelukkig, dan gaat de bel. En dan ben je doodsbang. In het deurgat staat Sven, maar niet zomaar Sven. Maar Sven met een mes in zijn handen. “Nu ga je mee, ik hou verdomme van je!” Ik probeer de deur dicht te doen maar hij houdt me tegen. Hij stampt de deur open en stormt naar binnen. Daar pakt hij me vast en wijst het mes naar me. “Pak je jas, en ga mee!” roept hij. Ik ruik dat hij gedronken heeft. Ik probeer te zeggen dat ik hem niet meer leuk vind, maar hij slaat me keihard
Deel 13 Sven heeft makkelijk praten nu, hij probeert immers Sanne en Timon te scheiden. Zelf vraagt hij zich af hoe het daar nu aan toe gaat. Laten we dan ook maar snel gaan kijken. We zijn weer terug bij Timon. “Wat is dit?” Sanne kijkt me boos aan. Ze is ook echt boos, het lijkt wel of ineens alle liefde uit haar is gezogen. “Nou?” ze heeft een bos bloemen in haar handen. Ik weet er zelf niks van af, ik graai het uit haar handen en lees het kaartje. De vragen spoelen door me hoofd, welk lief
Deel 12 De gedachte van gisteren zijn nog niet weg, als ik wakker wordt aan zijn kant weet ik weer dat hij terug moet komen. Ik sta op en kijk mezelf streng aan in de spiegel, maar niet voor lang. Ik barst na tien seconden in tranen uit. En val weer terug op de bedrand, in al die jaren heb ik niet veel vrienden meer over. Want ik heb bijna al mijn tijd in Timon gestoken. Helaas moet ik er gewoon aan toegeven. Of toch niet? Wat ik gisteren heb gedaan was stom, ik kan mezelf wel ophangen. Maar ik
Deel 11 Tja, daar zit je dan. Na al die jaren alleen, geen warme jongen naast je. Nee, helemaal alleen, ik voel me helemaal ziek. Niet prettig, want ik weet niet wat ik nu moet doen. Wat heeft het voor zin om voor één persoon te koken? Ook niet echt veel. Ah, ik moet gewoon toegeven dat ik hem mis. En niet zo'n beetje ook. Ik zit nog altijd met de gedachte dat hij terug moet. Ik besluit hem eens te sms'en. In de SMS vraag ik hoe het met hem gaat. Ik zet er mijn naam onder. En loop verder, weg v
Deel 10 Toch vraag ik mezelf af waarom ik dit doe, hij is zelf gegaan. Waarom zou ik erachteraan gaan? Ik weet het eigenlijk niet. Nouja, ik weet het wel. Ik hou gewoon te veel van hem. Zou dat de reden zijn dat ik hem achterna ga? Dat moet toch wel? Ik weet het zelf ook niet meer, maar iets in me vertelt me dat ik door moet gaan. Naar Sanne, naar Timon. Naar allebei, ik ga dan wel voor Timon natuurlijk. Maar oké. Ik kom dichterbij, en hoe eerder ik dichterbij kom hoe sneller mijn hart klopt. E
Deel 9 De gedachten borrelen weer op, waarom moet hij me nu op dit moment nog betrappen? Ik ben bezig met inpakken, maar nee. Ook dat moet weer fout gaan, in dat kutleven van me. “Ik ga.” zeg ik kort tegen hem. Hij vraagt meteen waarom. Ik antwoordt niks, ik loop naar de deur. Al huilend breng ik net nog een “sorry..” uit. Ik loop naar mijn fiets en bedenk me dat ik mijn sleutels binnen heb laten liggen. Ik vis mijn zakmes uit m'n jaszak en por wat met het slot. Terwijl ik op mijn fiets stap zi
Deel 8 Eenzaam loop ik weer over straat, eigenlijk durf ik niet meer bij Sven in de buurt te komen. Vroeger wou ik alleen maar bij hem zijn, nu wil ik eigenlijk zo min mogelijk bij hem zijn. Zou het door Sanne komen? Dat moet toch wel? Ik besluit me van die gedachte af te slaan en eens iets leuks te gaan doen. Ik bedenk me dat ik al tijden niet meer in de stad ben geweest, ik loop richting de bushalte. Maar onderweg breek ik mijn rit af. Ik bedenk me dat het toch geen zin heeft. Wat moet ik doe
Deel 7 Eigenlijk kijk ik de hele film vrijwel alleen naar Sanne, wat is ze knap, en leuk. Onze handen liggen nog steeds op elkaar. Ze legt ondertussen haar hoofd in mijn nek, en haar arm om mijn hoofd. Echt een verliefd stelletje lijken we zo. Mij lichaam doet iets waar mijn hersens het niet mee eens zijn. Ik streel haar over haar arm, en ik geef haar een zoentje op haar voorhoofd. Dan veert ze op, en pakt ze mijn hoofd. Ze kijkt me lang aan, en zegt zachtjes; “ik hou van je”. Onze hoofden rake
Deel 6 Ik loop richting de bus, ik stap in en loop helemaal naar achteren. Het briefje brandt in mijn handen. Zodra ik het wil openmaken komt er iemand naast me zitten, hij is lang, wat opgezet en buitenlander. De bus maakt vaart richting het station. Op het station stap ik over op mijn goede bus. De rit duurt lang, eigenlijk te lang. Want ik wil weten wat er op mijn briefje staat, niet zo moeilijk toch? Maar dat zal blijken, als ik thuis de deur opendraai vind ik Sven in de huiskamer. Hij heef
Deel 5 Een nieuwe dag, met nieuwe verrassingen. En veel angst. Ik loop richting mijn nieuwe klas, ik stop even bij de deur en haal diep adem. Ik doe de deur open en stap de klas in, “ah Timon, welkom kerel” een aardige leraar begroet me. Hij heeft een leuk snorretje en een aardige stem. Ik kijk de klas even door, naar de jongens. Maar ook naar de meisjes, en bij een van de meisjes stopt mijn blik. Ze heeft in de gaten dat ik haar aanstaar, ze knipoogt naar me. Op de ene manier beland in de heme
Deel 4 Eigenlijk moet ik werken, maar waar ben ik mee bezig? Waarom fantaseer ik me een liefde met een meisje die ik voor het eerst gezien heb? Terwijl ik al iemand heb? Ik begin te twijfelen over mijn leven, het lijkt wel een boek. Met elke dag nieuwe cliffhangers, en elke dag weer een nieuw hoofdstuk. Het lijkt wel of ik op een andere manier een boek vul, elke dag een nieuw hoofdstuk. Terwijl andere mensen 2 dagen kunnen doen over een hoofdstuk, waarom heb ik geen normaal leven? Waarom sta ik
Deel 3 Ik snikte even, en wilde eigenlijk in huilen uitbarsten. Maar ik drukte snel m'n tanden in m'n lippen en vertelde door. “Mijn tante verliet toen de kamer, ik was alleen en voelde me niet prettig. Ik had een bed, te eten en te drinken. Maar verder was mijn leven een flop, ik weet niet wat me toen bezielde. Maar iets zei dat ik gewoon naar school moest gaan, en dat deed ik. Gelukkig gebeurde er wel iets goeds in mijn leven, ik ontmoette Sven. Eigenlijk was het meteen liefde op het eerste g
Deel 2 Samen met Jasper loop ik het schoolgebouw in, al 5 dagen loop ik dezelfde route. Niks bijzonders, maar nu voel ik me anders. Er loopt iemand naast me, hij voelt veilig. Als een vriend, maar mijn gedachtes worden snel verbroken door Mevrouw de Beer. Mijn “contactpersoon”. Ze vraagt of ik mee wil lopen naar haar kantoortje, ik groet Jasper en loop met haar mee. De Beer is een soort van psychiater, maar dan anders. Ik vertel haar veel, maar niet alles. En ik heb het idee dat ze daar achter
Deel 1 De wekker gaat, het is 7 uur. Zoals gewoonlijk sta ik op om naar school te gaan, het dagelijkse ritueel begint. Douchen, aankleden, tas inpakken en naar school. Ik studeer vliegtuigtechniek in Zaandam. Ik woon in Volendam, bij een vriend. Nouja, vriend. Je kunt het eerder een keigoede vriend noemen, al mijn halve leven staat hij klaar voor mij. Nadat mijn ouders zichzelf hebben verbrandt woon ik bij hem. Het is liefde geworden, onbreekbare liefde. Sindsdien woon ik hier in Volendam, in e
