Afhankelijk zijn

Persoonlijk vind ik afhankelijk zijn van iemand verschrikkelijk. Het gevoel dat je iemand wat verschuldigd bent of dat je iemand nodig bent omdat je zelf iets niet hebt, vind ik niet erg prettig. Maar toch heb je dit soort momenten relatief vaak in je leven. Daar kwam ik deze week ook weer haarfijn achter.

Begin maart probeerde ik mijn iPhone 6S te verkopen via marktplaats. Normaal zou dit geen probleem moeten zijn, alleen bleek ik misschien wel een beetje te veel te vragen. Afijn, ik kreeg een bod van 600 euro uit Nigeria. Dit kan natuurlijk alleen maar een oplichter zijn want wat doet een Nigeriaan op Marktplaats? Toch besloot ik om zijn oplichtingspraktijken te peilen. Hij stuurde mij een bericht dat hij via Paypal ging betalen, natuurlijk is dit geen probleem. Ik stuur hem dapper een betalingsverzoek die hij dan zou moeten accepteren. Even later krijg ik een mailtje van die beste meneer dat hij mijn betalingsverzoek had geaccepteerd en dat ik elk momentje een mail van Paypal kon ontvangen. Lachwekkend genoeg kreeg ik die ook, maar niet van Paypal. Het was een nep e-mail adres die zeer rampzalig in elkaar was geflanst. Ik besloot om er verder niet meer op in te gaan en heb hem geblokkeerd.

Dat was allemaal leuk en aardig, maar ik had nog steeds niet mijn iPhone verkocht. Ik probeerde het daarna via Facebook. Er is een Facebook Marktplaats binnen onze gemeente. Handig natuurlijk, want daar zitten altijd wel iemand bij die interesse heeft. En dat bleek ook zo te zijn. Een oude bekende benaderde me dat hij wel interesse had in mijn telefoon. Na wat heen en weer geapp, besloten we de deal te maken. Alles was netjes voor elkaar en ik had mijn telefoon verkocht. Geen probleem dacht ik, want ik wou diezelfde middag nog een andere iPhone gaan halen uit Duitsland (15 minuten rijden). Ik had ergens gelezen dat de iPhone SE 31 maart beschikbaar zou zijn in o.a. Amerika, Frankrijk en natuurlijk Duitsland. Kom ik in de Media Markt van Duitsland, bleek de telefoon pas 14 april beschikbaar te zijn. Ik ben dus voor niets heen gereden en ik was op dat moment telefoonloos.

Toch moet ik toegeven, dat die halve dag zonder telefoon als een verlossing voelde. Geen druk dat je even moet kijken, geen antwoordverplichting en geen trillingen in je broekzak. Alleen werd het die avond lastig voor mij want ik zou een paar vrienden treffen, alleen de locatie werd later doorgegeven. Na een uur te hebben rondgereden, kwam ik ze eindelijk tegen. Zeggen ze doodleuk; "Ik had je geappt." Ja, heel aardig jongens maar dat appje ontvang ik niet zonder telefoon. Maar gelukkig bood een vriend mij zijn oude iPhone 5 aan, die ik dat even mag lenen totdat ik de iPhone SE kan gaan halen. Nu hopen dat de 5 niet stuk gaat, want dat is juist waar ik het meest bang voor ben.