Schrijver van het jaar 2007: Stemronde 2
Hoeveel procent heb je GTA Vice City uitgespeelt?
91 leden hebben gestemd
-
1. Hoeveel procent heb je GTA Vice City uitgespeelt?
-
10%5
-
20%6
-
30%1
-
40%2
-
50%11
-
60%6
-
70%4
-
80%7
-
90%40
-
100%0
-
This poll is closed to new votes
- Log in of registreer om te stemmen in deze peiling.
Schrijver van het jaar 2007: Stemronde 2!
Geschreven door: TheGuardian
We zijn ondertussen aan de halve finale. Nog maar 4 personen zitten hier bij deze competitie. Jorair had helaas te druk voor een nieuw verhaal te maken, maar een echte schrijver van het jaar wie voor deze titel wilt gaan moet volhouden. Daarom zit hij ook niet meer in de halve finale. Welke 3 personen mogen van jouw nu doorgaan naar de volgende ronde?
Deze stemronde zal speciaal zijn omdat nu de 3 personen met de meeste stemmen doorgaan naar de volgende ronde.
Stel je eigen top 3 samen in een reactie als je weet dat nummer 1, 3 punten is, nummer 2, 2 punten en nummer 3 1 punt en de 2 overgebleven 0
Succes, hier komen de inzendingen voor de halve finale:
Naam: Thundercover
Jouw verhaal:
De verdwenen admin
Deel II
Langzaam, alsof het in slow-motion gebeurde, raakte de helderblauwe voetbalschoen de bal aan. Deze vloog omhoog: hard en zuiver, in een boog richting het doelgebied. De zwaartekracht kwam in actie en de bal zakte langzaam naar beneden. Een gouden schoen kwam plotseling uit het niets en raakte de bal vol. Deze vloog harder dan ooit tevoren langs een paar handen en kwam in aanraking met het net. Het stadion ontplofte. Duizenden en duizenden konijnen sprongen op en juichten hun held toe. “Jowx! Jowx! Jowx! Jowx!”
Het stadion vervaagde en Jowx vond zichzelf terug op een klein hobbelig veldje, vol met kuilen. Vlak voor het dichtstbijzijnde doel stond NandroDavids, op enkele meters van M4X, die de bal uit het doel viste. “Jowx!” Hij keek om. Daar, langs de lijn, aan de andere kant van het veld, stond Dutchy hem te roepen. Naast Dutchy stonden zes konijntjes, de enige toeschouwers van dit partijtje. Jowx besefte dat hij weer op aarde was.
“Jowx! Kan je even reageren en hier komen?”, riep Dutchy. Jowx liep langzaam naar haar toe. “Ja?” “Terwijl Joriz nergens te bekennen is, spelen jullie een potje voetbal?!”, schreeuwde Dutchy naar hem. “Wat kunnen we dan doen?”, vroeg Jowx, “Sinds het verspreiden van die flyers hebben we twee volle dagen lopen zoeken. Ik zeg je, hij is niet op het GTAForum.” “Ok, ok”, zei Dutchy, “Maar ik heb net Patrick gesproken en we hebben besloten dat het tijd is om de corporations te informeren. En aangezien jij…” “Ja, ik weet het”, onderbrak Jowx haar, “Ik zal het doen. Iedereen moet ingelicht worden. Een spoedvergadering over een uur in het casino van The Oceans.” Dutchy knikte en draaide zich om en liep weg, met de missie elk lid van The Oceans te informeren over de vergadering.
De laag sneeuw leek elke dag dikker te worden. Een kleine jongen probeerde door de inmiddels dertig centimeter hoge laag sneeuw te komen. Er kwamen nog steeds sneeuwvlokken naar beneden, dus de kans dat de sneeuw snel zou verdwijnen, werd met de sneeuwvlok kleiner. De jongen dacht dat hij beter thuis kon zitten, met zijn nieuwe spel Prutserige Evolutie Soccer 8 in zijn Xdoos 180°C. Terwijl hij net terug dacht aan zijn mooiste goal, leek het alsof een stadion niet ver van hem vandaan, ontplofte. Hij keek even op en besefte dat hij al op de plek van bestemming was.
Hij liep de parkeerplaats op en keek naar het gebouw, dat nog even fascinerend was als toen hij het voor het eerst bezocht. Het gebouw was zo’n tien verdiepingen hoog en bevatte glazen muren. Aan de buitenkant groeiden overal planten over het gebouw heen, waardoor het iets natuurlijks had. Hij stapte naar binnen en voelde meteen de warmte van het gebouw. Het leek wel tropisch en hij zag naast zich een echte, stenen muur, waar drie schilderijen aan hingen. Door het hele gebouw hingen verschillende schilderijen, wat volgens TheGuardian goed voor de inspiratie was.
Plotseling stond er iemand naast hem. Het was een ander jongen, die iets ouder dan hem was. Meteen viel het op dat hij een opvallende sweater aanhad. Achterop stond een bliksemschicht, dat net echt leek. Dat moest dus Thundercover zijn, dacht de jongen bij zichzelf. Volgens de geruchten had het weinig gescheeld of Thundercover had een litteken in de vorm van een bliksemschicht op zijn voorhoofd. De jongen wist niet zeker of hij dat moest geloven.
“Ik dacht dat je vandaag vrij had, SamShine”, zei Thundercover. De jongen keek hem veschrikt aan. “Ja, eigenlijk wel”, zei hij, “Maar ik wilde nog iets afmaken.” “Heel bergijpelijk”, zei Thundercover, terwijl hij gefascineerd rondkeek. “Kan je me naar TheGuardian toewijzen? Ik heb een afspraak, maar ik zou niet weten waar zijn kantoor is.” SamShine’s hart sprong op. Misschien kon hij dan eindelijk ook eens een keer het nieuwe kantoor van TheGuardian bekijken. “Ja, natuurlijk”, zei hij iets harder dan wat zijn bedoeling was, “Ja, ik leid je meteen ook maar even rond.”
Na een korte rondleiding van SamShine door het gebouw van GTAForum Verhalen, kwamen hij en Thundercover aan bij een prachtige houten deur. SamShine belde aan en niet lang daarna deed een vrolijke TheGuardian open. “Kom binnen, kom binnen”, zei hij opgewekt. SamShine wist dat dit zijn kans was en schuifelde zachtjes naar binnen, toen TheGuardian luid pratend terugliep naar zijn bureau. SamShine dook in een hoek met allerlei kussens en maakte het zichzelf gemakkelijk. Hij nam de kamer rustig in zich op. Overal stonden tropische planten en bloemen en het was hier nog warmer dan in de rest van het gebouw. De kussens waren heerlijk. O, kon ik er maar in wegzakken, dacht SamShine. De stemmen van TheGuardian en Thundercover leken steeds verder weg te raken. SamShine sloot zijn ogen, luisterde naar TheGuardian, “Aangezien jij een kandidaat was dit jaar, Thundercover, had ik wel het idee…” en viel in slaap.
Thundercover zat uitgerust in de stoel. Hij keek gefascineerd naar het kantoor van TheGuardian. Het was er warm, net als in de rest van het gebouw. Desondanks was het niet té warm, zodat je je nog wel kon concentreren. TheGuardian rommelde wat in een la en pakte er een stapel papieren uit. “Zo”, zei hij, “Goed dat je op mijn uitnodiging bent ingegaan, Thundercover. Dat doet mij veel plezier.” Thundercover glimlachte. “Waarom zou ik zo’n uitnodiging negeren? Als ik kan helpen met je verhaal, doe ik dat natuurlijk graag.” TheGuardian bladerde door de papieren heen. “Aangezien jij een kandidaat was dit jaar, Thundercover, had ik wel het idee dat je me zou kunnen helpen bij mijn verhaal”, zei TheGuardian.
De hele tafel lag vol met papieren. “Dit zijn de eerste versies van mijn nieuwe verhaal”, legde TheGuardian uit. Thundercover las nieuwsgierig een van de papieren. “Zoals je ziet”, vervolgde TheGaurdian, “Ben je niet de enige die ik om hulp heb gevraagd.” Hij glimlachte even en ging verder. “Dit verhaal zal over de brandweer gaan. De brandweer komt in het verhaal op verschillende plekken, waarin ze aanwijzingen vinden over een mysterieuze brandweerman, die vroeger een held was. Op een gegeven moment komt de brandweer ook op een circuit en jij weet wel wat over de Formule 1 en bliksem, dus had ik dit in gedachten: de bliksem slaat in op een Formule 1 wagen, die in brand vliegt. Is dat realistisch?”
Thundercover vertelde over de onrealistische kant van het verhaal en praatte lang met TheGuardian. Die maakte aantekeningen en samen bedachten ze nieuwe situaties. Plotseling ging er op het bureau van TheGuardian een wekker af. SamShine gilde en Thundercover en TheGuardian schrokken zich rot. Ze wisten niet dat SamShine binnen was gekomen. TheGuardian wilde eigenlijk woedend op SamShine afrennen, maar Thundercover barstte in lachen uit, waardoor TheGuardian zich maar bedacht.
“We hebben nog maar vijf minuten om op tijd voor de bijeenkomst te zijn”, zei SamShine, terwijl hij op zijn horloge keek. Ze pakten hun spullen en vertrokken. Samen liepen ze over de parkeerplaats, op weg naar het hoofdkantoor van The Oceans. “Kom morgen weer”, zei TheGuardian tegen Thundercover, “Ik wil weten hoe het precies zit met de pakken van de coureurs.” Thundercover glimlachte. Hij had weer iemand gevonden waarbij hij zijn kennis kwijt kon.
-----------------------
Naam: Froodooo
Verhaal: Hoofdstuk 2: De konijnen van GTAF
… Het gestalte bleef maar dichterbij komen, en stond nu vlak voor Jim, maar Jim kon er niemand uit onderscheiden die hij eventueel zou moeten kennen. Toen opeens ging er een licht aan, en zag Jim dat er een persoon voor hem stond, die hem niet meteen eng deed opschrikken. ‘Hallo’, zei de persoon met een opgewekte stem. ‘Ik ben Gardian, maar de meeste mensen geven mij op één of andere manier de bijnaam “TheGuardian”. Sta alsjeblieft op, ik vind het maar niks als iemand waartegen ik praat blijft zitten’. Jim stond aarzelend op, en dacht dat het misschien handig zou zijn dat hij zichzelf ook voorstelde. ‘Ik ben Jim’, zei hij dan ook. ‘Weet u wat hier allemaal aan de hand is, meneer Gardian? Ik snap het niet helemaal, net zat ik bij de open dag van de school en nu…’. ‘Stil maar, ik zal alles uitleggen’, sprak TheGuardian op vriendelijke toon. ‘Ik wil je iets vertellen. Ik ben degene die jou hierheen heeft gezonden, omdat ik iets in jou zie, wat ik bij andere mensen tot nu toe niet heb kunnen ontdekken. Jij bent voor mij de ware….’. Jim begreep er nog niets van, en zijn gezicht stond daar dan ook naar. TheGuardian zag het, en vervolgde zijn verhaal. ‘Ken jij het GTA Forum, Jim?’, vroeg hij. Jim antwoordde natuurlijk positief. ‘Ja, dat ken ik. Ik wordt wel eens bij gelegenheden gevraagd om mensen op een dwaalspoor te zetten. Het is ongelofelijk wat een ophef de mensen altijd maken als ik heb gesproken’, lachte Jim. TheGuardian lachte vriendelijk terug naar Jim, en vertelde verder. ‘Ik ben blij dat je GTA Forum nog kent, en ik wil je bij deze uitnodigen om op bezoek te komen op het kantoor bij ons, op het GTA Forum kantoor in ons mooie stadje Grotten dus. Wat denk je ervan?’ Jim kon zijn oren eerst niet geloven, want wie heeft er niet gehoord van dat geheimzinnige GTA Forum, waar allemaal roze konijntjes zouden rondhuppelen. Jim was dolblij met dit aanbod, en antwoordde dan ook dat hij ontzettend graag een keer dat kantoor van binnen zou willen zien. Maar hij vroeg ook nog iets anders: ‘Hoe komen mijn ouders dit allemaal te weten?’. Maar TheGuardian antwoordde geruststellend: ‘Maak je daar maar geen zorgen over jongen, dat komt allemaal goed’.
Enkele uren later, nadat TheGuardian een wandeling hadden gemaakt van een aantal kilometer, kwamen ze aan op het GTA Forum kantoor. TheGuardian had een aantal ingewikkelde dingen moeten doen voordat hij eindelijk het kantoor in kan. Het kantoor was namelijk ontzettend goed beveiligd tegen indringers, die allemaal maar wat graag wilden weten wat zich allemaal in dat kantoor afspeelde. Jim had in het verleden gehoord over de konijnen die hier zouden zitten, en weet je wat, iedereen had volkomen gelijk. Je kon elke kant op kijken in dat kantoor die je wilde, overal zag je de konijnen rondhuppelen over de lang uitgestrekte grasvelden. ‘Die konijnen zijn nog over van de transformatie van ‘The Oceans Crib’, vertelde TheGuardian. ‘We hebben besloten om ze hier te laten, want wat is er nou leuker om te werken met duizenden, zo niet miljoenen konijntjes om je heen?’ Jim knikte, maar hoorde de helft van het verhaal niet, omdat hij nog steeds zijn ogen uitkeek. ‘Jim’, zei TheGuardian, ‘zou jij hier even willen wachten, dan kan ik even wat voorbereidingen treffen voor jou bezoek aan ons kantoor’. Jim knikte opnieuw, en staarde nog steeds uit over de velden met de roze konijntjes. Op een gegeven moment tikte er een roze konijntje op zijn been. Jim keek om, en zag een ontzettend schattig konijntje om zijn voeten huppelen. Jim boog neer om het konijntje te aaien, maar schrok en deed verschrikt een paar stappen achteruit. Dat lieve roze konijntje dat zonet nog voor hem huppelde, was opeens niet zo lief meer. In een paar seconde groeide hij uit tot een enorm zwart konijn, dat voor hem stond en met een zware stem tegen Jim zei: ‘Hoe durf je ons rijk te betreden. Boeten zal je ervoor, jongen, je zal de ergste tijd van je hele leven meemaken. Op dat moment zag Jim veel andere konijnen ook zwart worden, en voordat hij het wist was hij omsingeld door zeker 100 zwarte konijnen. Jim kon geen kant meer op, en het grote zwarte konijn gaf een simpel bevel: ‘GRIJP HEM!’. Voordat Jim het wist lag hij op de grond, vastgebonden door de konijnen. Bewegen kon hij niet meer, en schreeuwde om TheGuardian terwijl hij weggedragen werd naar één van de grotten van de stad…
---------------------------------
Geschreven door: David22
Verhaal: Het was vroeg in de ochtend toen David22 aanklopte bij het hoofdgebouw van GTAForum verhalen. Hij was daar gekomen omdat TheGuarduan het hem gevraagd had. Het duurde even voordat TheGuardian open deed: 'wat doe jij hier al zo vroeg?' vroeg hij gaperig. 'Ik had hier toch al moeten zijn?' vroeg David22, die net samen met VWO-er al 7.5 kilometer had gejogd. 'Ik had gezegd dat je hier om 7 uur 's avonds moest zijn, niet 's ochtends, maar nu je er toch bent, kom erin.'
'Koffie?' vroeg TheGuardian aan David22. 'Graag, met suiker en melk alsjeblieft.' antwoordde David22. In de stilte die daarna volgde, hoorde je M4X nog ruzie maken met Mirrrr: 'Maar ik zeg toch niet dat je onaardig bent?' 'Kijk eens' zei TheGuardian, toen hij met twee koffiekoppen aan kwam lopen. 'lekker warme koffie.' 'Dankje' antwoordde David22. 'Maar waarom moest ik nou komen?' vroeg hij aan TheGuadian 'Dat zal ik je vertellen, ik zoek spannende GTAForum spookverhalen voor de blog, weet jij er een?' 'Nou, enof, ik zal je er eentje vertellen...' zei David22.
'In het kleine stadje waar een aantal leden van GTAForum naar op vakantie was, werdt al jaren verteld dat het er spookte. Toen Dutchy3010 het een keertje ging navragen aan een buurtbewoner, kwam ze helemaal geshockeerd terug in de vakantiewoning. 'Wat is er?' vroeg PatrickW meteen aan Dutchy3010. 'Weet je nog, die stemmen die we vannacht hoorden? Dat schijnt een geest te zijn. Ik zal het hele verhaal vertellen.'
'Er woonde hier ooit eens een rijke vrouw, die elke zondag naar de kerk ging. Maar, om naar de kerk te kunnen, moest je hier over het kerkhof lopen. Alleen wilde die vrouw haar schoenen niet vuil maken, dus liet ze altijd een kleed leggen over het gras. Een zwerver, die dit elke zondag zag, zei meteen tegen haar: 'als je zo door gaat, zal je geen rust vinden...' Maar, rijk als de vrouw was, wilde ze niet met zwervers praten, dus negeerde ze dit.
De vrouw had dit de rest van haar leven gedaan, en toen ze begraven werdt, stond de zwerver er weer bij. 'ze zal geen rust vinden...' Toen de volgende ochtend de dominee op het kerkhof stond, zag hij, tot zijn grote verbazing, dat de kist van de vrouw uitgegraven was. 'Hoe kan dit nou?' zei de dominee, en hij liet de kist opnieuw begraven. Toen de volgende ochtend de kist weer uitgegraven was, stond de zwerver er weer bij. 'alleen het paard van de smid zal haar rust kunnen brengen...' Zo gezegd, zo gedaan, de kist werdt achter het paard van de smid gebonden. Het paard sloeg meteen op hol, en daardoor bleef de kist achter een boom hangen. Doordat het touw daardoor lostliet, viel de kist in de sloot. De bewoners hebben nooit meer wat van de vrouw gehoord, maar het schijnt, dat als je goed luisterd, je haar nog kan horen...'
'Zo!' zei Moonbeam, 'da's eng!' 'Bullshit' schreeuwde Youp meteen. Er ontstond daarna meteen een hele discussie.'
'Goed verhaal' zei TheGuardian. 'Die gaan we zeker gebruiken!' Opeens sprong David22 op. 'Shit! Ik moet weg! De nieuwe editie van The Game Reviewer komt uit en daar moet ik zeker bij zijn!' 'Okee, tot ziens' zei TheGuardian. 'Als je nog een verhaal weet ben je hier welkom' 'Doei' zei David22...
---------------------------------
Naam: Youp
Verhaal: In de glinstering van de ochtendzon trekt een vreemde, helemaal zwart bedekte man de straat over naar een reusachtig gebouw. Jawel, het gebouw van het Verhalenkantoor. Maar waarom gaat die man daar nou naar toe? Hij betreedt het gebouw, en schreeuwt uit “Ik ben grasplantje! En ik kom jullie redden van jullie ondergang!” The Guardian schrikt zich een hoedje, en lazert van z’n stoel af. Het hele gebouw viel in verdoemenis, en het was akelig stil. Iedereen vroeg zich vanalles af.. Waarom, wanneer, hoe, maar vooral waarvan.. Wat stond deze zielige piepelui te wachten? Hadden ze dit wel verdient? ....
De vreemde man pakte de stoel waar The Guardian afgevallen was, en begon te vertellen. ".. Precies 20 dagen geleden werd ik geboren in de wereld van dagschotels. Dat ligt vlakbij de dagenraad.. Daar krijgt ieder afwijkend wezen een levensvervullende taak. Bij mij is dat deze.. Jullie ondergang moet ik zien te voorkomen." Er spookte weer verschillende vragen rond, maar die van SamShine was toch wel het opvallendst. De vreemde man merkte de intense drukte bij SamShine dus hij liet hem zijn vraag stellen.. "U had in uw anekdote gezegd dat alle afwijkende geborene een taak kregen. De vraag die mij nu intresseert is, welke afwijking heeft u..?" vroeg de wijze SamShine.. Door die vraag kreeg de vreemde man het wel eventjes heet onder de voeten en er liepen zweetdruppeltjes langzaam langs het hoofd van de nog steeds vreemde man. Stotterend meldde hij: "Ik.. Ik.. Ik kan niet schrijven sad2.gif.." Hierbij gingen een paar traantjes gepaard. Wat was deze man toch zielig, wat de meeste redacteurs vonden.. Behalve GDV! Maar wie is GDV? Wat doet ie daar?
De vreemde man wist meteen wie GDV was, maar het is gevaarlijk om de naam hardop uit te spreken! Maar de vreemde man liet eerst andere mensen hun vraag stellen. De vraag van Patrick Lodiers (jaja, die was er ook als de kipjes bij!) luidde: "Uhhh, hoe oud ben...." De vraag werd onophoudend onderbroken door een tijd neuspeuteren door P. Lodiers. De vraag werd ook maar achterwegen gelaten, net zoals de heer Patrick. Laten we daarom Butknie3010 maar aan het woord laten. Het jammere van Butknie3010 aan het woord laten is dat je eerst Hoofd, schouders, kont en knie moet gaan doen. Dus gezamelijk begon iedereen heel vrolijk mee te doen, onder leiding van Mirrrr met haar zangkunsten. Wat was het toch een gezellige boel.
Haar vraag ging als volgt: "Waarvan komt u ons redden?" Het antwoord daarop luidde was maar moeilijk te volgen, net als de schrijver van dit verhaal. "Van mijn betrouwbare connecties heb ik gehoord dat GDV hier aan het werk was.." Zijn antwoord werd onderbroken door een 6-potig monster op wielen dat het gebouw uit fietste. De vreemde man deed zijn ogen dicht, viel in slaap, en droomde dat hij recht voor 'm stond! En daar stond ie! Maar hoe kon deze vreemde man, het grote monster opsluiten? Hij deed z'n ogen weer dicht, sliep weer, en droomde dat hij een dagschotel hutspot gemaakt door Mirrrr had! Hij deed z'n ogen weer open, pakte de hutspot en gooide het in de richting van het monster. Het monster vond de hutspot zo lekker, dat hij 'm helemaal opvrat! "Whahaha", zei de vreemde man.. Langzaam maar zeker werd het grote monster maar groter en groter en groter tot het boem zei.. Wat overbleef van GDV was een klein mannetje wat de vreemde man zo bij zijn nekvel pakte en het in de gevangenis gooide van het Verhalengebouw.
SamShine kwam nog met een wijze vraag uit de mond die als volgt ging: "Hoe heet het monster wat u voor ons heeft gevangen en hoe heet u..?" Daarop kwam een antwoord wat zelfs na afloop gepaard ging met een rilling van jewelste.. "Gekkiej De Verschrikkelijke, en ik ben Basteboom, mijn schuilnaam is grasplantje...
Zo kwam tòch alles nog goed, en heeft Basteboom nog leren schrijven in de wereld van Dagschotels..
Deze stemronde zal speciaal zijn omdat nu de 3 personen met de meeste stemmen doorgaan naar de volgende ronde.
Stel je eigen top 3 samen in een reactie als je weet dat nummer 1, 3 punten is, nummer 2, 2 punten en nummer 3 1 punt en de 2 overgebleven 0
12 reacties
Recommended Comments