Editie 001 -- Uit Den Ouden DOSch
Zoals de naam wellicht al doet vermoeden zal er elke maand in MAF een oude DOS-game centraal staan in Oud Den Ouden DOSch. De rubriek zal gevuld worden met een stukje achtergrondinformatie over de game en daarnaast wordt er uiteraard ingegaan op verschillende aspecten van de game als geluidseffecten, gamegraphics en de verhaallijn. In deze allereerste editie trappen we af met een grote klassieker: Pong.
Het bekende tafeltennisspel kent zijn oorsprong al in de jaren ’50 van de vorige eeuw, maar werd in 1972 officieel uitgebracht door Atari. Het was echter geen game om thuis lekker vanaf de bank te spelen, want in eerste instantie was Pong enkel te spelen op een speelkast in café’s en bars en dergelijke. In 1975 werd Pong uitgebracht op een console waarmee de consument dus thuis Pong kon spelen en dat werd een groot succes. Het bracht echter wel een klein nadeel met zich mee: Door de witte lijnen die constant op het televisiescherm stonden omdat Pong uren achter elkaar werd gespeeld door de gameverslaafden uit die tijd brandden die lijnen in het scherm en was het onmogelijk te repareren…
Maar tegenwoordig hebben we daar geen moeite meer mee, want nu kun je Pong gewoon rustig achter je computer zitten spelen. Maar waar draait het spel nu eigenlijk om? Was het spel nou echt zo goed, is het dat nog steeds, of valt het allemaal zwaar tegen? Laten we bij het begin beginnen, het opstartscherm:
Het is duidelijk te zien dat Pong een keurig en overzichtelijk startmenu heeft, waar alles aan te passen is naar je eigen wensen. Een goede opening van een game vind ik erg belangrijk en wat dat betreft gooit Pong zonder twijfel hoge ogen. Ik heb er in dit geval voor gekozen om een single player game te spelen met een QWERTY-toetsenbord, want ik wil het mezelf niet onnodig lastig maken. Vanaf moment één dat het spel daadwerkelijk begint waan je je Bettine Vriesekoop in een volle tafeltenniszaal, zó levensecht ziet het eruit. De graphics zijn dan ook van een fabelachtig niveau: De 2 balkjes aan weerszijden van het scherm bewegen zéér soepel en reageren keurig op je commando’s via het toetsenbord. Daarnaast gaat het bijna helemaal ronde balletje goed heen en weer en als klap op de vuurpijl wordt de stand perfect én snel bijgehouden; Zodra er een punt wordt gemaakt is de stand bijgewerkt en begint de volgende rally. Dit zorgt ervoor dat je constant geconcentreerd moet zijn en geen moment kunt verslappen, want de tegenstand is érg sterk.
Ook de geluidseffecten zijn goed te noemen en blinken uit in hun originaliteit. Bettine Vriesekoop is geen Maria Sharapova of Serena Williams en dus moet je het zonder gekreun doen. Daar staat dan weer een ander realistisch geluid tegenover; Dat is lastig op papier te zetten, dus dat zul je zelf even moeten proberen. De Teletubbies laten ook van zich horen als er een punt wordt gescoord en al met al is het geluid gewoonweg helemaal compleet.
Na al deze lovende opmerkingen moet er uiteraard ook nog wat lichte kritiek zijn op Pong. Het verrast je waarschijnlijk, maar ook deze geweldige game heeft een minpunt: De verhaallijn. Deze is zeer lastig om goed te volgen en is ook slecht uitgewerkt. Wat dat betreft had er echt veel meer in gezeten, maar het valt te begrijpen dat niet alles aan een game perfect kan worden uitgewerkt. Ik zou dan ook graag één van de vele geluiden in willen ruilen voor een betere verhaallijn, maar ondanks dat is de game prima te spelen. Het is duidelijk dat dit spel moeilijk te overtreffen is en dat is Atari dan ook nog niet gelukt, ondanks titels als Rollercoaster Tycoon 3, Pony Ranch en Jackass The Game.
Pong is absoluut de moeite waard en moet je zeker eens proberen en gelukkig is het spel tegenwoordig te downloaden. De versie die ik heb gebruikt is hier te vinden: *KLIK*. Scroll even naar beneden voor Pong 1.00 en je kunt he-le-maal los. Succes!
0 reacties
Recommended Comments
Er zijn geen reacties om weer te geven.