Aurora

Ze komt er aan, de zomer. Nee beter nog, ze is er eigenlijk al. Begint het al te dagen bij jullie? Bij mij in ieder geval wel. Vanaf het eerste beetje zon dat ik voel in Februari voel ik de zomer aankomen. Niet aan de temperatuur, maar puur door de zonnestralen. Ik voel me ook vrij afhankelijk van de zon en die warmte, wat best ironisch is voor iemand die het meeste van zijn tijd binnenshuis doorbrengt. Maar dat doen we allemaal eigenlijk, nee?

Vorige week ben ik vergeten een artikel te schrijven, ja maak dat eens mee, ik ben het vergeten! Maar het was toen goed weer, dus jullie hadden wellicht toch iets beters te doen, dus dat is niet zo erg. Of wel?

Soms ontwaakt er wel eens een idee in me, zoals bij iedereen. Het idee dat je misschien iets beter kunt of weet dan een ander en dat je die vaardigheid dan maar beter uitbuit zodat je er van kunt leven! Nou... Ik ken die ideeën wel, maar ik vind er geen enkele echt goed genoeg. Niet om te overdrijven, maar er zijn best wel veel dingen die ik kan en vaak beter dan de meerderheid (of toch de mensen waar ik mee in contact kom) maar er is niks, lees niks, waarvan ik zou zeggen: "Wauw, dat kan ik nu eens echt goed." Ik ben degelijk in alles en in niks goed.

Ja, ik kan best goed Wiskunde, maar niet in een mate dat het iemand zou verrassen.

Ja, ik heb een degelijke basis van quantummechanica, maar niks waarmee ik iemand iets nieuws zou kunnen vertellen.

Ja, ik ben tot in de gewestelijke finales van Chemie-olympiades geraakt, maar weer: Niks om over naar huis te schrijven.

Ja, ik kan tekenen, maar weeral meer middelmatigheid dan wat anders.

Ja, ik kan ontwerpen, maar dat is ook weer niks speciaal.

Trek deze lijn maar door naar meerdere dingen. Ik ben middelmatigheid. "Jeej!" Perfect, dan kan niemand ooit tegen me zeggen dat ik "Normaal" moet doen. Daar zullen we dan eens een feestje voor houden. Oow wacht, dat is niet waar, ik kan best goed zagen als ik moet uitgaan van dit artikel. Spijtig, dan zal het politiek moeten worden.

Wat ik dus probeer te zeggen is dat ik geen echte roeping voel in mijn leven/omgeving. Ik ervaar alles, observeer alles, maar voel niks waarbij ik denk: "Op dat vlak ga ik nu eens alles leren kennen!" Dat heb ik niet. Misschien is dat omdat ik geen afstand wil nemen van al de rest en dat ik graag tussen alles in blijf zweven. Met toegang en kennis tot alles, maar niet té veel of te diep. Is dat een zwakte? Over Da Vinci wordt gezegd dat hij een Uomo Universalis is omdat hij zo vele verschillende dingen kon en beoefende, maar die man bemeesterde zijn vakgebieden dan ook.

In essentie ga je zo heel snel in cirkeltjes denken en blijf je er in zitten. Maar het is niet dat ik er echt mee in zit. De wereld ziet er voor mij niet somberder uit omdat ik niet weet waar ik echt goed in ben, dus misschien was dit artikel wel compleet nutteloos. Behalve dan misschien voor de personen die zich hier dan ook mee kunnen identificeren en denken: "Zie, ik ben niet de enige." Dat zou al genoeg zijn. Ik ben op mij zelf niet in staat om de wereld een betere plek te maken, maar ik wil mensen best wel helpen hun eigen wereld te herkennen.

Dus hoe gaat het daar allemaal? Wat kunnen jullie dat ik niet kan? Het klinkt sarcastisch, maar ik wil het graag horen!