Phoeny's Phantastic Phorum Phenomenon - Weet je?

Weet je?

Weet je, mijn hoofd zit vol met heel veel onnozele weetjes. Maar echt zo veel onnozele weetjes... Zo veel, dat het mijn nuttige kennis soms wat verdringt, iets dat ik dan aan den lijve moet ondervinden wanneer men mij iets vraagt.

Wist je dat er in Australië een goede 230 miljoen schapen leven, 9 keer zo veel als dat er mensen wonen? Natuurlijk wist je dat niet (als het wel zo is: congrats) en waarom zou je zoiets ook onthouden? Zo'n getal heeft op zich weinig waarde, buiten het idee dan dat het ons amuseert.

Maar misschien is dat ook wel het gehele concept achter ons brein. We onthouden ook immers alleen dingen die ons interesseren en bovenal verkiezen we dan toch amusante en intrigerende dingen. Want we zijn vreemde wezens. We durven de verjaardag van onze dierbaren wel eens vergeten (een mooi stereotype dat gisteren nog maar eens werd bevestigd), maar als het aankomt op de meest idiote dingen, dan weten en onthouden we die wel.

Dus dan vraag ik me af of er manier is om je geheugen op een manier te beïnvloeden? Sommige dingen onthouden we bewust, maar vergeten we na een loop van tijd, een soort van brain-training zou het kunnen zijn. Uiteraard kun je ook proberen om je te interesseren in alles, aangezien onze interesses vaak ons geheugen prikkelen, maar dat heeft ook zijn limieten. Niet alles kan tegelijkertijd evenveel aandacht en interesse genieten, dat is niet meer dan menselijk. We zijn dan ook niet gemaakt om honderden en duizenden dingen te onthouden, we zijn eigenlijk gemaakt om bessen en gewassen te herkennen waarvan we niet ziek worden. Die skills hebben we echter in de eeuwen wat verwaarloosd en opgegeven om andere dingen te kunnen en onthouden. Dit verdient toch enige verwondering, nee?

"Waarom al die verwondering, dit is toch allemaal niet meer dan normaal?" Uiteraard, maar de schoonheid van de dingen ligt vaak vooral in de simpele dingen die we niet meer opmerken. Het uitzonderlijke, het opmerkelijk, het is vaak datgene dat we niet meer dan ordinair achten. In onze waas van ontwikkeling en het vermogen om alles te kunnen verliezen we het idee dat wat we doen eigenlijk al heel speciaal is.

Mooie wezens zijn we, weet je?