We zitten op het midden van het jaar, de scholen zijn in merendeel van de wereld verlaten en alle kinderen lopen te jengelen wanneer ze nu naar Zuid-Frankrijk, elke onwillekeurige plek in Spanje, Griekenland, of Mongolië gaan. En dan zit ik hier, weg te dromen bij Samba de Janeiro (een nieuwere versie, wel te verstaan), met mijn lege zakken en bankrekening met een heel getal van twee kleine cijfers, te bedenken waar ik geld vandaan kan halen om eventueel heen te gaan. Mijn vader heeft 150 euro ter beschikking gesteld om mee op vakantie te gaan, maar voor zover ik weet is dat het geld wat je besteed aan de reis erheen en terug.

Ik zit ook op de leeftijd waar je begint te stoppen met het op vakantie gaan met je ouders (mijn vader gaat dit jaar niet, en moeders gaat net zoals de vorige twee jaar een letterlijke last minute nemen, zodat ik lekker niet weet waarheen), maar een veelvoudig voorkomend probleem bij mijn vrienden is dat er niks mee te plannen valt om mee weg te gaan. De een heeft geen geld, te ander heeft het planvermogen niet (of een combinatie van de twee), of gewoon geen zin om ergens heen te gaan. Ik ben gek op de zomer. Zomer betekend zon, zee, strand en lekkere trance om bij weg te vallen op een of ander strandfeest. Tot zover ik het vermogen heb gehad eens op vakantie te gaan ben ik dat echter nog niet tegengekomen, erg jammer.

Voordat ik dit blogbericht afsluit wil ik iedereen even een fijne vakantie wensen, zij die op vakantie gaan veel succes met het jagen op meiden, en zij die thuisblijven een denkbeeldige hand met sterkte, omdat toch eigenlijk iedereen wel even op wilt rotten in deze tijd van het jaar.

Ik pak nog een alcoholisch drankje met ananas, luister The Bad Touch even af en ga pitten, dromen over een tropisch oord.

Later,

Max