Soms zie je mensen waarvan je denkt: ik zou jou later nog wel 'ns willen ontmoeten. Gewoon, om te kijken hoe je het er later vanaf brengt. Als ik bij sommige mensen quasi-geïnteresseerd was hoe het hun zou vergaan of wat ze in 't dagelijks leven deden, bevriendde ik ze altijd op Facebook. En vond ik ze dan saai of vond ik hun interesses niet interessant, dan ontvriendde ik ze weer.

Maar deze ontmoeting was anders. Vandaag moest ik helpen bij mij Streekomroep START om een bepaald programma te verzorgen. Daar was niet veel moeilijks aan. Er waren gasten gekomen die met de presentator praatte, en een mevrouw in 't bijzonder had haar kinderen meegenomen. Eéntje kwam de studio binnen waar de techniek wordt verzorgd voor de uitzending (het was voor een radioprogramma, om specifiek te zijn) en begon gelijk al over hoe het mengpaneel, waarmee geluiden ruw gezegd aan en uit kunnen worden gezegd, was aangesloten op de computer. Of het via USB was, vroeg hij zich af. Ik was een beetje van de kaart. Voor me stond een ventje van amper 11, levende in een Zuid-Limburgs dorpje, nota bene dit jaar begonnen in het laatste jaar van de basisschool, groep 8. Daarna vertelde hij mij over zijn belevingen met programmeren, dat-ie 't hartstikke leuk vond. Hij begonnen over Python, een programmeertaal, en dat hij het heel leuk vond om daarin te programmeren. Eh, dacht ik, ik kan hier niet over praten. Ik weet hier niets van af. Ik bracht het gesprekje tussen ons op een ander onderwerp, zwakte het af en begon met de show, waarin hij overigens de hele tijd naast mij zat, nieuwsgierig was, zoals jongeren kinderen dat betaamt. Die onschuldigheid doorzoekt alles en probeert alles te doorgronden. Ik stop nu met die metaforen, dadelijk lijkt mij column net op de boeken van Arthur Japin, dat is niet de bedoeling.

In ieder geval, toen hij weg was met z'n ouders (we hebben natuurlijk ge-highfive'd) vroeg ik me af hoe het hem zou vergaan. Nochtans weet ik zeker dat hij een hoge middelbare opleiding zal volgen, hij is intelligent, maar als je op 11-jarige leeftijd al aan het programmeren slaat met Python, dan moet je toch wel capaciteiten hebben die boven het gemiddelde van het, met alle respect, normale kind liggen? De ICT heeft tegenwoordig veel mensen nodig, ik zou het wel grappig vinden als hij zijn passie, stel dat het programmeren dat voor hem wordt, doorzet dan kan hij toch wellicht leuke dingen doen? Boven 't maaiveld uitsteken met z'n kop later, alhoewel dat hier in het calvinistische Nederland niet erg wordt gewaardeerd.

Goed, misschien zal ik ooit nog aan je denken, Protegé Waarvan Ik De Naam Niet Weet. Ooit?