Doe jij nog aan Dodenherdenking?

[Jay;]

Het is handig om er een 'soms' optie bij te doen. Ik geef dan ook eerlijk toe dat ik het niet altijd doe. Meestal als ik thuis zit en ik ben me er erg van bewust dat het plaatsvindt, dan herdenk ik wel. Als ik bezig ben en het ontgaat me, dan maak ik me er niet zo druk om.

Ik sta heus wel stil bij het feit dat er ontzettend veel mensen zijn gestorven om te vechten voor dit land, maar moet dat op een speciale dag? Ik denk er af en toe wel is aan en ik ben dan ook ontzettend dankbaar. Maar als je het op een bepaalde dag doet voelen mensen zich verplicht en gaat volgens mij het gevoel van 'herdenken' weg. Je doet het dan omdat het moet, omdat je je verplicht voelt. Vraag jezelf dan maar is af of er nog wel gevoel bij is, er is meer gevoel bij als je er stilletjes, op een willekeurige dag aan denkt.

[AwiVC]

Het is handig om er een 'soms' optie bij te doen. Ik geef dan ook eerlijk toe dat ik het niet altijd doe. Meestal als ik thuis zit en ik ben me er erg van bewust dat het plaatsvindt, dan herdenk ik wel. Als ik bezig ben en het ontgaat me, dan maak ik me er niet zo druk om.

Ik sta heus wel stil bij het feit dat er ontzettend veel mensen zijn gestorven om te vechten voor dit land, maar moet dat op een speciale dag? Ik denk er af en toe wel is aan en ik ben dan ook ontzettend dankbaar. Maar als je het op een bepaalde dag doet voelen mensen zich verplicht en gaat volgens mij het gevoel van 'herdenken' weg. Je doet het dan omdat het moet, omdat je je verplicht voelt. Vraag jezelf dan maar is af of er nog wel gevoel bij is, er is meer gevoel bij als je er stilletjes, op een willekeurige dag aan denkt.

Deze dag is gekozen omdat het de dag voor bevrijdingsdag is, de dag waarop de laatste officiele doden onder het Nazi-regime vielen, daarom is deze dag gekozen en het lijkt me ook de beste dag aangezien je moeilijk het gemmidelde van alle sterfdata kan nemen en die dag kiezen.

Over je punt dat het een bepaalde dag moet zijn en dat dat een gevoel van verplichting oproept, heb je er ooit over nagedacht dat het een ander gevoel op kan roepen, het gevoel van verbondenheid? Mensen voelen zich in deze minuten verbonden en delen herinneringen, verdriet en pijn. Probeer het eens, probeer dat gevoel te krijgen die 2 minuten.

[danielb]

dat gevoel wat hierboven beschreven word heb ik nooit. ik vind het 2 zwaar irritante minuten altijd dus ik doe er niet meer aan. vandaag om 8 uur zat ik rustig mn halve kip weg te werken. misschien vinden sommigen dat ik weinig respect hiervoor heb, maar ik was wel mooi meer dan 2 minuten stil

[Grove St.]

Ja, ik doe aan de dodenherdenking. Ik ga meestal ieder jaar naar de gedenkplek in ons Centrum. Ik ben namelijk leiding van een bepaalde groep op Scouting en heb al vaak daar gestaan, zowel als jeugdlid en nu dus als leiding. Ik heb ook eens in de erehaag gestaan. Ieder jaar uiteraard in uniform (zoals elke zaterdag tijdens een opkomst)Ieder herdenkt de mensen op hun eigen manier, de andere denken niet eraan en de andere die boeien het niks en gaan GTAIV spelen. We zijn dan ook niet allemaal gelijk, wel vind ik dat je op een respectvolle manier naar deze mensen moet kijken. Door hun kun je nu lekker gamen, op het terrasje zitten en dingen doen die vredig zijn. Denk maar eens na wat er gebeurd zou zijn als we niet bevrijd zouden worden. "Waarom zou je doden herdenken als je ze niet kent"; je gaat niet naar een crematie of een begravenis ofzo, je herdenkt de mensen door respectvol naar ze te kijken en op zijn minst 2 minuten stil te zijn. Hiervoor hoef je die mensen niet te kennen. Sommige krijgen het mee in hun opvoeding, andere niet. Daarnaast is het ook wel eens intressant om te gaan kijken. Vraag anders een familielid je eens te vertellen hoe anders zit, want "HUH!" is geen excuus. Een mening en handeling; daar moet je achter staan. Dus, volgend jaar blijf je van je cola en chips af en zet je niet je console aan, maar dan ga je daar gewoon heen. Het is geen hele dag dat je daar moet staan hoor, je zal zien dat je een rustend gevoel krijgt erna. Ga daarna wat leuks doen dan, maar dan weet je in ieder geval wat je de jaren ervoor niet wilde zien uit angst van saaiheid, angst van stilheid, angst om te huilen en emotie te tonen. Dit hoeft niet.

[Sandra]

Het was mij dit keer een beetje ontgaan. Om 8 uur was ik net aan het bellen

Ik vind het wel goed enzo wat al die mensen in de oorlog hebben gedaan voor Nederland, maar om nou meer dan 60 jaar na de oorlog nog steeds 2 minuten stil te zijn....

Als mensen dat willen doen vind ik het best hoor, maar zelf doe ik het alleen als het me uitkomt.

Ik vind dodenherdenking en die 2 minuten stilte meer iets voor de ouderen (die de oorlog zelf hebben mee gemaakt), niet voor jongeren die er helemaal niks mee te maken hebben gehad.

[Jay;]

Deze dag is gekozen omdat het de dag voor bevrijdingsdag is, de dag waarop de laatste officiele doden onder het Nazi-regime vielen, daarom is deze dag gekozen en het lijkt me ook de beste dag aangezien je moeilijk het gemmidelde van alle sterfdata kan nemen en die dag kiezen.

Ik begrijp best dat je toch een speciale dag moet kiezen maar ik vind het gewoon nergens op slaan. Vanavond had ik het op Nederland 1 aan staan en volgde ik deze herdenking. Waar ik me nu ontzettend aan erger, zijn de kinderen die letterlijk uit een willekeurige basisschool worden getrokken en een krans neer moeten leggen. Al giechelend legde ze een krans neer, zonder ook maar enig besef wat deze mensen voor ons gedaan hebben. Dankzij deze mensen kunnen wij vrij zijn in Nederland. Dit zijn vaak de kinderen die in 'vuile jood' roepen tegen hun vriendje die hem zojuist uitgescholden heeft. En dan vervolgens een krans leggen bij iemand die gevochten heeft voor iedereen, inbegrepen joden. Ik vind het een schande, ik denk er vaak genoeg aan maar om Beatrix even rond te zien wandelen met een hoed die duzienden euro's heeft gekost en uit ons belastingsgeld wordt betaald is werkelijk een schande. Hier gaat de hele herdenking niet om, het word een feest parade op deze manier.

Over je punt dat het een bepaalde dag moet zijn en dat dat een gevoel van verplichting oproept, heb je er ooit over nagedacht dat het een ander gevoel op kan roepen, het gevoel van verbondenheid? Mensen voelen zich in deze minuten verbonden en delen herinneringen, verdriet en pijn. Probeer het eens, probeer dat gevoel te krijgen die 2 minuten.

Verdriet en pijn, volgens mij weten de helft van die rel kinderen niet eens wat een dodenherdenking is. Het gevoel van verbondenheid zie ik niet terug op tv. Ik heb die verbondenheid eerder als ik naar musea ga waar ik dingen over de tweede wereldoorlog zie. Daar voel ik de pijn, maar ook gelijk de vreugde dat ik vrij ben. Het is één grote parade met al die koninginnen en prinsessen, en dat allemaal van mijn belastinggeld, althans die van me ouders.

Bewerkt: 4 mei 2008 door Jay;

[Grove St.]

Jay, ik ben het niet met je eens. Aangezien ik elk jaar daar sta zie ik verschillende Scouting groepen met kinderen daar staan en zij zijn ook daadwerkelijk stil; de hele tijd. Niet omdat wij dat zeggen, maar omdat ze adembenemend kijken naar alles wat er gebeurd. Vaak genoeg mee gemaakt dat kinderen ging huilen aangezien hun opa en oma de oorlog hebben meegemaakt en daar al thuis uitgebreid erover gehad hebben. Dit mag je zeker niet onderschatten en ik vind je vooroordelen vanaf de bank thuis zeer slecht gekozen. Giechelen? Uiteraard vinden ze het spannend en je kan niet van kinderen verwachten dat ze als zombies daar heen lopen, kinderen brengen juist leven erin, want als je als oud iemand daar bent en dan met haat naar hun kijkt, kan je beter weg gaan, want ze herdenken de doden, het is dan niet de bedoeling om met haat naar kinderen te kijken. En die kinderen zijn er wel, waarom zit jij achter de tv te kijken? Daarnaast is waar Beatrix bij is veel meer bombarie met trompetten etc. terwijl in de kleine stadjes gewoon alles gaat zoals het gaat.

[Mania-92]

Nee, ik doe er niet aan, krijg er vrij weinig van mee en het kan me ook niet veel schelen. Prima dat het er is hoor, en als je het nodig vindt stil te zijn moet je dat vooral doen maar ik niet..

Daarnaast vind ik de vorm waarop het gebeurt nogal overdreven, nederland 1, 2 en 3.. Een mens kan toch maar op een zender tegelijk kijken.

[Jay;]

Giechelen? Uiteraard vinden ze het spannend en je kan niet van kinderen verwachten dat ze als zombies daar heen lopen, kinderen brengen juist leven erin, want als je als oud iemand daar bent en dan met haat naar hun kijkt, kan je beter weg gaan, want ze herdenken de doden, het is dan niet de bedoeling om met haat naar kinderen te kijken.

De kinderen giechelden inderdaad, zonder enig besef waar ze mee bezig waren legden ze een krans neer. Het doet me pijn als ik zie dat kinderen hier om kunnen lachen. Ja, je moet serieus zijn als je naar een dodenherdenking gaat, het is geen carnaval. Is het nou zo moeilijk om voor eventjes respect te hebben. Waarom neem je de kinderen niet mee naar musea zodat ze weten hoe het echt was, hier leer je toch niks van. Ze trekken hier een hele klas uit een school en laten ze een krans leggen, zonder enig gevoel.

En die kinderen zijn er wel, waarom zit jij achter de tv te kijken? Daarnaast is waar Beatrix bij is veel meer bombarie met trompetten etc. terwijl in de kleine stadjes gewoon alles gaat zoals het gaat.

Wat is er erg aan als ik het liever via de tv doe. Als ik niet naar buiten wil in een padvinders-kostuum, mag ik dat toch zelf wel weten? Overigens kosten die hoedjes van beatrix werkelijk duizenden euro's, wat we daar wel mee niet kunnen doen. Ik ben volledig tegen het koningshuis maar laat ik daar maar niet op in gaan, dan loopt de discussie helemaak uit de hand.

[Grove St.]

Een discussie is er om gevormd te worden..

De kinderen giechelden inderdaad, zonder enig besef waar ze mee bezig waren legden ze een krans neer. Het doet me pijn als ik zie dat kinderen hier om kunnen lachen. Ja, je moet serieus zijn als je naar een dodenherdenking gaat, het is geen carnaval. Is het nou zo moeilijk om voor eventjes respect te hebben. Waarom neem je de kinderen niet mee naar musea zodat ze weten hoe het echt was, hier leer je toch niks van. Ze trekken hier een hele klas uit een school en laten ze een krans leggen, zonder enig gevoel.

Oh hier leer je zeker van, daarnaast weet ik niet hoe het bij jou op de basisschool ging, maar bij mij was het zo; 'Binnenkort is de dodenherdenking 'verhaaltje wat het inhoud' en het leek ons goed omdat wij dit jaar met WOII bezig zijn geweest hiernaar toe te gaan. Zijn er misschien 4 kinderen die mee willen helpen met de kransen aanreiken? Je hoeft niet bang te zijn, we gaan met zijn vieren dan even praten over wat de bedoeling is' en niet 'Jij daar, jij, jij en och .. jij dan maar'. Daarnaast is ervaring natuurlijk een tweede ding, dat jij iets anders ziet op tv dan ik, mag je zelf weten. Maar ik sta daar en zie alle hoekpunten live, wat de camera niet filmen. Want die staat uiteraard op Beatrix. Btw je bent niet verplicht, ieder op zijn eigen manier. Trouwens, ik heb geen padvindersuniform aan, Scouting heeft meerdere onderdelen.

Bewerkt: 4 mei 2008 door Grove St.

[Jay;]

Oh hier leer je zeker van, daarnaast weet ik niet hoe het bij jou op de basisschool ging, maar bij mij was het zo; 'Binnenkort is de dodenherdenking 'verhaaltje wat het inhoud' en het leek ons goed omdat wij dit jaar met WOII bezig zijn geweest hiernaar toe te gaan. Zijn er misschien 4 kinderen die mee willen helpen met de kransen aanreiken? Je hoeft niet bang te zijn, we gaan met zijn vieren dan even praten over wat de bedoeling is' en niet 'Jij daar, jij, jij en och .. jij dan maar'. Daarnaast is ervaring natuurlijk een tweede ding, dat jij iets anders ziet op tv dan ik, mag je zelf weten. Maar ik sta daar en zie alle hoekpunten live, wat de camera niet filmen. Want die staat uiteraard op Beatrix. Btw je bent niet verplicht, ieder op zijn eigen manier. Trouwens, ik heb geen padvindersuniform aan, Scouting heeft meerdere onderdelen.

Van musea leer je inderdaad erg veel, maar hoe denk je dat het voor sommige mensen voelt als hun opa wordt herdacht door giechelende kinderen die zonder enig gevoel een krans neerleggen. Even over basisscholen, wij werden nooit gevraagd voor een dodenherdenking dus daar kan ik niets over vertellen. Maar ik weet zeker dat niet alle kinderen die 'ja' zeggen het ook graag doen. Sommigen willen op tv komen, anderen vinden het stoer en sommigen doen het inderdaad met respect. Maar ga mij niet vertellen dat je respect hebt als je giechelt tijdens een dodenherdenking. En dat beatrix het doet met respect geloof ik ook niet helemaal, het is allemaal erg officieel en ze doen het omdat het 'moet'. Doe het met liefde en respect of doe het niet.

[Grove St.]

Oh hier leer je zeker van, daarnaast weet ik niet hoe het bij jou op de basisschool ging, maar bij mij was het zo; 'Binnenkort is de dodenherdenking 'verhaaltje wat het inhoud' en het leek ons goed omdat wij dit jaar met WOII bezig zijn geweest hiernaar toe te gaan. Zijn er misschien 4 kinderen die mee willen helpen met de kransen aanreiken? Je hoeft niet bang te zijn, we gaan met zijn vieren dan even praten over wat de bedoeling is' en niet 'Jij daar, jij, jij en och .. jij dan maar'. Daarnaast is ervaring natuurlijk een tweede ding, dat jij iets anders ziet op tv dan ik, mag je zelf weten. Maar ik sta daar en zie alle hoekpunten live, wat de camera niet filmen. Want die staat uiteraard op Beatrix. Btw je bent niet verplicht, ieder op zijn eigen manier. Trouwens, ik heb geen padvindersuniform aan, Scouting heeft meerdere onderdelen.

Van musea leer je inderdaad erg veel, maar hoe denk je dat het voor sommige mensen voelt als hun opa wordt herdacht door giechelende kinderen die zonder enig gevoel een krans neerleggen. Even over basisscholen, wij werden nooit gevraagd voor een dodenherdenking dus daar kan ik niets over vertellen. Maar ik weet zeker dat niet alle kinderen die 'ja' zeggen het ook graag doen. Sommigen willen op tv komen, anderen vinden het stoer en sommigen doen het inderdaad met respect. Maar ga mij niet vertellen dat je respect hebt als je giechelt tijdens een dodenherdenking. En dat beatrix het doet met respect geloof ik ook niet helemaal, het is allemaal erg officieel en ze doen het omdat het 'moet'. Doe het met liefde en respect of doe het niet.

Precies, maar er zijn zeker kinderen die er serieus mee omgaan, dus een stempel is hier niet aan de orde.

[AwiVC]

Jay wat jij zegt is waar, namelijk dat je in musea e.d met behulp van visualisatie een veel beter beeld krijgt van wat of wie je nou herdenkt, ik vraag je daarom eens niet naar de TV te kijken, waar je alleen de uitzending op de Dam ziet, maar naar de herdenking bij jou in de buurt gaat. Deze herdenkingen zijn vaak wat intiemer en er word meestal minstens 1 toespraakje gehouden over waarom we herdenken op die plek, en wie we daar herdenken.

Ik ging altijd elk jaar naar de Hollandse Schouwburg, daar zaten joden voordat ze op transport werden gezet en daar zijn honderden kinderen gered door de crèche aan de overkant. Als er op dat podium iemand komt, het hoeft niet eens iemand te zijn die het zelf heeft meegemaakt, en je verteld hoe het eraan toe ging in de schouwburg, hoe de mensen daar in zenuwen zaten af te wachten, sommigen optimistisch, anderen teneergeslagen omdat ze een idee hadden van wat er ging gebeuren. Dan ga je die mensen voelen, dan zie je die mensen zitten, verhalen vertellen is de meest levende vorm van visualisatie en een verhaal verteld vaak vele malen meer dan een foto, want in een verhaal zit emotie en gevoel.

Sinds een paar jaar ga ik naar de Apollolaan, omdat ik verhuisd ben, en hier staat ook een monument, op de hoek van die straat werd een Duits lid van de SicherheidsPolizei achtervolgd door de KP omdat hij samenwerkte met het verzet, de Duitser kreeg zijn achtervolgers in de gaten en begon te vechten, hij werd door het hoofd geschoten.

Een paar dagen later zijn 29 verzetsstrijders uit de gevangenis gehaald , de jongste was 18 jaar, en zijn opgesteld tegen een muur op de plek waar het gevecht plaatsvond. Alle omwonenden zijn uit de huizen gehaald en moesten toekijken hoe deze verzetstrijders gefusilleerd werden. De lijken werden verbrand in het crematorium vlakbij en de rekening werd gestuurd naar de gemeente Amsterdam.

Als je dat verhaal daar hoort, omgeven door versregels van bekende en onbekende dichters, ook al is het elk jaar hetzelfde verhaal, dan besef je je hoe belangrijk het is dat die verhalen verteld blijven worden. Zonder verhalen gaat men vergeten, je hoeft er niet bij te zijn geweest om je te beseffen hoe verschrikkelijk het was.

Dit jaar vroeg de spreker of we nou van WO II hebben geleerd? Nooit meer Auswitchz, leven we daar ook naar? Streven we dat na? De regering zoekt nogsteeds naar een excuus waarom ze onze troepen naar Irak hebben gestuurd. Amerika heeft nogsteeds gevangenissen waar gevangenen mishandeld worden, niet voor wat ze gedaan hebben, maar voor wie ze zijn. Hebben we hier nou echt van geleerd? En zo niet, laat ons dan herinneren tot we eindelijk echt beseffen, Nooit Weer.

[gammie_]

Zoals Jay al eerder zei, het ontgaat mij ook wel eens, soms ben ik zo druk bezig dat ik denk: Het is al lang 8 uur geweest, maar ik ga me daar ook niet druk om maken. Zo ben ik ook vaak op die datum in het buitenland in de Mei vakantie waar dan de Dodenherdenking tussen valt, zelfs dan ontgaat het mijn ouders, want in het buitenland doen ze hier niet aan... (of het valt weer op een andere datum) dus draait daar het leventje gewoon door. Dat wil niet zeggen dat ik niet herdenk als ik de krant lees dan sta ik er ook wel even bij stil. Maar ik vind niet dat je dan meteen moet gaan roepen jullie zijn respect loos.

[AwiVC]

Zoals Jay al eerder zei, het ontgaat mij ook wel eens, soms ben ik zo druk bezig dat ik denk: Het is al lang 8 uur geweest, maar ik ga me daar ook niet druk om maken. Zo ben ik ook vaak op die datum in het buitenland in de Mei vakantie waar dan de Dodenherdenking tussen valt, zelfs dan ontgaat het mijn ouders, want in het buitenland doen ze hier niet aan... (of het valt weer op een andere datum) dus draait daar het leventje gewoon door. Dat wil niet zeggen dat ik niet herdenk als ik de krant lees dan sta ik er ook wel even bij stil. Maar ik vind niet dat je dan meteen moet gaan roepen jullie zijn respect loos.

Ik heb nooit geroepen dat iemand respectloos is hier. Bedenk alleen ook dat als je naar een herdenking toe gaan, mensen die verdriet hebben de opkomst zien en zich beseffen dat ze worden gesteund in hun verdriet, je helpt dus mensen en je krijgt er zelf ook een stukje besef bij.