Ik kreeg daarnet een brief binnen met de vraag, "Wil je orgaandonor worden? Ja of nee?". Toen ik deze brief las zette het mij wel diep aan het denken, natuurlijk wil ik het leven redden van anderen. Toch blijft het een hele nare gedachte. Ik zou het zelf niet echt weten of ik mijn afvleesklier, bloedvaten, botweefsel/kraakbeen/pezen, darmen, hart, hartkleppen, hoornvliezen, huid, lever, longen of nieren wil afstaan.

Ik ben wel eens benieuwd wat jullie van orgaandonatie vinden. Ben ook benieuwd wie een orgaandonor is en waarom.

Ik meen dat je sowieso geen hersenen kunt transplanteren? Of is dat een gekke gedachte?

Je kan ze ook doneren aan de wetenschap ^^.

Ik heb vandaag online mijn donorregistratie gedaan. Ik heb op JA gedrukt. Immers, als ik dood ben heb ik toch niks meer aan mijn organen.

Je kan ze ook doneren aan de wetenschap ^^.

Inderdaad, standaard worden je organen aan de wetenschap gedoneerd wanneer je organen niet geschikt zijn voor transplantatie. Je kunt tegen het gebruik van je organen in de wetenschap bezwaar maken

Ik meen dat je sowieso geen hersenen kunt transplanteren? Of is dat een gekke gedachte?

Dat dacht ik dus ook. Maar schijnbaar kunnen er wel delen van je hersenen weggehaald en gebruikt worden, las ik gisteren ergens op het internet. Daarbij komt dat het in de toekomst waarschijnlijk echt wel mogelijk gaat zijn.

Ik denk niet dat we ooit zo gek gaan worden om daadwerkelijk hersenen te transplanteren. Het is al miserie genoeg om een simpel orgaan te transplanteren om nog niets te zeggen over het feit dat er nog steeds de kans bestaat dat je lichaam het orgaan afstoot. Hersenen "vervangen" is geen zaakje van even wat vaten afsluiten en een stukje wisselen. Daar moet je zenuwen voor oversnijden en in tegenstelling tot bloedvaten groeien die dingen niet meer terug. Dan kun je gaan prullen met mogelijke elektronische vervangers maar dat gaat nooit zo compact en vloeiend kunnen als het origineel. Naast het feit dan dat hersenen de essentie van een wezen/persoon bevatten, dus je bent eigenlijk eerder een lichaam aan het transplanteren, dan de hersenen.

Even naar de eigenlijke discussie. Ik ben geen donor. Maar ik denk wel dat ik zoiets in de nabije toekomst wel overweeg om "doen". Afhankelijk van mogelijke defecten natuurlijk.

Er wordt al jaren gesproken over hersentransplantatie. Ik weet dat het niet makkelijk is, maar het is denk ik wel mogelijk met de wetenschap (of in ieder geval in de toekomst). Maar er zullen meer mensen zijn met de gemoedsbezwaren als ik; die het gevoel hebben dat de hersenen de ziel bevat en die dus niet kwijt willen raken.

Er wordt al jaren gesproken over hersentransplantatie. Ik weet dat het niet makkelijk is, maar het is denk ik wel mogelijk met de wetenschap (of in ieder geval in de toekomst). Maar er zullen meer mensen zijn met de gemoedsbezwaren als ik; die het gevoel hebben dat de hersenen de ziel bevat en die dus niet kwijt willen raken.

Aan de andere kant leef je dan op een bepaalde manier langer voort. De wereld zou dan een stuk langer kunnen genieten van mij. Ik ben voor.

Dank voor dit topic, want dat herinnerde me eraan dat ik mijn Nee nog even vast moest leggen. Dat heb ik namelijk al een paar keer eerder geprobeerd, maar toen werkte de website niet mee. Ik vermoedde al een groot complot om mijn organen te kunnen bemachtigen, maar nu is de Nee toch echt geregistreerd

Waarom een Nee? Omdat ik het helemaal geen fijn idee vind om na mijn dood uit elkaar te worden gehaald. Leg mij maar gewoon in een kist onder de grond en laat de natuur dan maar haar werk doen. Ik weet, het is geen heel sterke reden, maar ik vind het echt helemaal niets om na mijn dood donor te zijn.

Om de discussie wat verder te voeren: wat vinden jullie van het idee dat wel eens wordt geopperd om mensen die zelf geen donor zijn ook geen donor-organen te geven?

Waarom zou je die mensen niet donor-organen geven?

Die hebben toch ook recht op een leven?

En het donor zijn is toch bedoeld om je organen (voor mensen die ze nodig hebben) beschikbaar te stellen?

Om de discussie wat verder te voeren: wat vinden jullie van het idee dat wel eens wordt geopperd om mensen die zelf geen donor zijn ook geen donor-organen te geven?

Waarom zou je die mensen niet donor-organen geven?

Die hebben toch ook recht op een leven?

En het donor zijn is toch bedoeld om je organen (voor mensen die ze nodig hebben) beschikbaar te stellen?

Voor de duidelijkheid: het is niet mijn mening om niet-donoren geen organen te geven. Het is simpelweg een discussiepunt, waar heel verschillend over gedacht wordt.

In de donorweek zag ik op Facebook ook zo'n discussie voorbijkomen, waarin gesteld werd dat niet-donor-zijn egoïstisch is, en dat ze dan ook geen recht hebben om zelf wat te ontvangen. Of in het gunstigste geval helemaal onderaan de lijst worden gezet. Dat pareerde ik door te stellen dat het ook egoïstisch is om wel donor te zijn, maar ondertussen je organen niet zo goed mogelijk houdt: roken, drinken, slecht eten, enzovoort.

Gelukkig zijn er inmiddels heel wat mensen donor, maar helaas zijn er ook heel wat daaronder die de (naar mijn idee) bekrompen mening hebben dat niet-donoren geen recht hebben op donor-organen.

Even naar de eigenlijke discussie. Ik ben geen donor. Maar ik denk wel dat ik zoiets in de nabije toekomst wel overweeg om "doen". Afhankelijk van mogelijke defecten natuurlijk.

In Belgie ben je toch automatisch donor, of heb je jezelf afgemeld?

Zelf word ik wel ooit nog eens donor, als ik iets ouder ben. De donorpapieren van mijn vader liggen hier al 25 jaar in de kast, nooit weer opgestuurd. Maarja, een ex-bouwvakker, versleten, 20 jaar gerookt, met asbest gewerkt zonder bescherming, veel medicijnen door chronische ziekten; ik denk niet dat je nog veel aan zulke organen hebt...

Dat je mensen die niet-donor zijn geen donororganen verdienen, vind ik flauwekul. Je kunt ook geen donor zijn omdat ze toch weinig meer aan je organen hebben, zoals het voorbeeld hierboven. En ieder mens heeft recht op leven.

En jij denkt dat daar geen rekening mee wordt gehouden met die orgaantransplantatie? Iedereen wilt er in zijn/haar kist toch nog goed bij liggen voor de nabestaanden? Het wordt allemaal voor zover mogelijk netjes weggewerkt. Met kleding er overheen zie je in ieder geval al niets van de nek naar beneden. Hoe het met het gezicht zit weet ik niet.

Vooral omdat ik dus een keer iemand in de kist heb gezien na een hersentransplantatie...

Daar wil ik nog even bij aansluiten. Mijn oom is in 2000 overleden, gezond persoon, altijd aan het sporten. Stapt na een voetbaltraining van het veld af, hartstilstand. Hij was ook donor, bij hem hebben ze er ook een aantal organen uitgehaald. Ik weet er natuurlijk niets van, ik was bijna 4 jaar toen; ik ken hem alleen van verhalen en een foto. Maar volgens mijn vader en moeder zat bij hem bij zijn buik een soort van kuil, het was gewoon opengesneden, organen eruit en weer dicht gemaakt; niet even netjes opgevuld. Waar eerst zelfs een bierbuik zat, zat nu een kuil. Er werd in 2000 nog niet altijd even goed rekening mee gehouden, maar misschien heeft de tijd dat wel doen veranderen

Aan de andere kant leef je dan op een bepaalde manier langer voort. De wereld zou dan een stuk langer kunnen genieten van mij. Ik ben voor.

Of omgekeerd, kunnen we dat lichaam van je ook eens voor iets nuttigs gebruiken! :o

In Belgie ben je toch automatisch donor, of heb je jezelf afgemeld?

Goede vraag, want ik weet dat eigenlijk niet. Ik zie soms reclames voor donor worden, dus als het automatisch is zijn dergelijke reclames niet nodig of wel?

En ik blijf mijn vraagtekens hebben bij een toekomstige hersentransplantatie. Wetenschap is niet iets dat dingen kan blijven uitvinden, we zoeken vaak wel naar manieren om iets vlotter te laten verlopen wanneer een probleem zich stelt, maar oplossingen zijn niet oneindig. En we zijn er ons ook al wel even van bewust van die beperkte compabiliteit van het zenuwstelsel op dat vlak en toch hebben we daar nog geen oplossing voor. Tenzij we ooit een enzym vinden of kweken dat zenuwvezels lijmt als het ware zie ik het niet voor mogelijk dat we dit ooit zouden bereiken.

Om niets te zeggen over het feit dat als we tot zoiets in staat zijn we in feite het punt van singulariteit hebben bereikt waarop we dus onze hersenen (en geest) kunnen overbrengen in een immortaal lichaam. Ook niet iets waar ik echt op zit te wachten, maar het is een theoretische einddoel van dit alles. Wacht, het ging hier over orgaandonatie hè?

standaard worden je organen aan de wetenschap gedoneerd wanneer je organen niet geschikt zijn voor transplantatie. Je kunt tegen het gebruik van je organen in de wetenschap bezwaar maken

Volgens mij is het andersom. Als je wilt dat jouw lichaam of onderdelen daarvan naar de wetenschap gaan, moet je dat aangeven.

Ik meen dat je sowieso geen hersenen kunt transplanteren? Of is dat een gekke gedachte?

Dat dacht ik dus ook. Maar schijnbaar kunnen er wel delen van je hersenen weggehaald en gebruikt worden, las ik gisteren ergens op het internet. Daarbij komt dat het in de toekomst waarschijnlijk echt wel mogelijk gaat zijn.

Ik denk ook dat het in de toekomst zeker gaat gebeuren. Mogelijk gaan wij dat niet meer meemaken, maar misschien ook wel. En als het levens redt of verbetert, waarom niet?

Aan de andere kant leef je dan op een bepaalde manier langer voort. De wereld zou dan een stuk langer kunnen genieten van mij. Ik ben voor.

Daarom niet.