Ik kwam net een artikeltje tegen op internet.

Een 3-jarig jongetje uit de Golanhoogten op de grens tussen Syrië en Israël heeft gezegd dat hij in een vorig leven is gedood met een bijl. Hij liet dorpsoudsten zien waar zijn lichaam was begraven. Op de plek werd een skelet gevonden van een man. Het jongetje gaf ook aan waar het moordwapen kon worden gevonden. Toen de dorpsoudsten begonnen te graven vonden ze een bijl.

Het verhaal van deze jongen is opgenomen in het boek Children Who Have Lived Before: Reincarnation Today van de Duitse psycholoog Trutz Hardo. Dr. Eli Lasch, die bekend werd vanwege het ontwikkelen van een medisch systeem in Gaza als onderdeel van een Israëlische overheidsoperatie in de jaren zestig, volgde het jongetje op de voet en deelde zijn bevindingen met Hardo.

De jongen behoort tot de druzen, een religieuze gemeenschap die gelooft in reïncarnatie in zijn strikte betekenis: de ziel – in zijn voortdurende reis van menselijk lichaam naar menselijk lichaam – verliest nooit zijn aardse adem.

Het jongetje werd geboren met een wijnvlek op zijn hoofd. De druzen geloven dat wijnvlekken te maken hebben met de dood in een vorig leven. Op het moment dat de jongen kon praten vertelde hij zijn ouders dat iemand hem in zijn vorige leven met een bijl in zijn hoofd had geslagen.

Het is gebruikelijk dat de dorpsoudsten een kind op 3-jarige leeftijd meenemen naar het huis uit zijn of haar vorige leven, mits het kind zich dit herinnert. De jongen wist waar hij had geleefd en eenmaal aangekomen vertelde hij hoe hij in zijn vorige leven heette.

Een lokale bewoner zei dat de man die de jongen beweerde te zijn geweest vier jaar daarvoor vermist was geraakt. De jongen herinnerde zich ook de voor- en achternaam van de man die verantwoordelijk zou zijn voor zijn dood. Toen het jongetje de dader confronteerde werd hij helemaal bleek, aldus Lasch.

“Hij wilde in eerste instantie niet toegeven dat hij iemand had gedood, maar toen het skelet én het moordwapen waren gevonden, biechtte hij alles op,” vertelde dr. Lasch aan Hardo.

Wat denken jullie? Is er wat na de dood? Zo ja, wat?

Ik geloof dat wij kunnen denken en daarmee handelen vanwege allemaal signaaltjes naar onze hersenen. M.a.w., onze "ziel" bestaat uit miljoenen signaaltjes tussen onze zintuigen en de hersenen. Wanneer wij dood gaan, stoppen die signaaltjes en is het lichaam een lege huls dat niets meer kan. In mijn ogen hebben mensen het leven na de dood "bedacht" omdat dat een geruststellende gedachte is.

Precies. Plus het feit dat mensen het niet in hun kop kunnen halen dat er misschien nooit een begin is geweest van bijvoorbeeld de aarde. Mensen zijn zo ontwikkeld dat ze overal een begin en einde achter zoeken, maar hoe wil de aarde er nu ooit zijn gekomen uit het niets?

Buiten dat is het net zoals geloof gewoon hoop en moed creëren onder de mensen, opzicht niet verkeerd maar het wordt eens tijd dat er geaccepteerd wordt dat er wél een einde bestaat.