De waan van de dag regeert

De waan van de dag regeert. Eigenlijk overal wel, maar toch specifiek in het voetbal. Achabar was na twee goede goals tegen PSV 'de verlosser van Rotterdam', Michu was na een heerlijk seizoen dé nieuwe Premier League-spits en Milik was na een wat mindere reeks op eens een spits met het niveau van een Jupiler League-club, terwijl hij, nu hij in een betere reeks zit, nu opeens de Ajax-spits voor de komende jaren is. Achabar zit nu op de bankt te verpieteren, Michu speelt nu bij een Spaanse vierdeklasser en de meningen over Milik verschillen, van dag tot dag, als dag en nacht. Zomaar een paar voorbeelden, waar 'de waan van de dag' regeert.

Spelers en trainers worden veel te snel opgehemeld, om even later des te harder te worden neergehaald. Het perfecte voorbeeld van zo iemand is Henk Spaan. In zijn dagelijkse stukje in het Parool beoordeelt hij bepaalde spelers, trainers of andere belangrijke personen in het voetbal. Maar hierin gaat hij veel te mee in de waan van de dag. Zo zou Narsingh zomaar voor een goede wedstrijd tegen Excelsior een '9' kunnen krijgen, waarna hij een week later een '3' krijgt, omdat hij een penalty heeft gemist tegen Atletico. Of zou Arsenal de ene week de titelkandidaat kunnen zijn, maar een week later, na een matig gelijkspel, is het zogenaamd niet meer dan een middelmatig ploegje. Concrete voorbeelden heb ik helaas niet, omdat zijn stukjes niet terug te vinden zijn.

In de hele voetbalwereld regeert de waan van de dag. Mensen moeten stoppen met een speler veel te snel ophemelen en evenzogoed stoppen met het veel te snel neerhalen. Mensen moeten stoppen met zich te laten beïnvloeden door hun omgeving, maar, net zoals in de Verlichting, beginnen met rationeel een speler te beoordelen