Daar ben ik weer eens, hoe is het met je? Vorige week heb ik een unieke ervaring gehad bij het leger, vandaag dus geen radio gerelateerde dingen in deze blog. Of wacht, eigenlijk toch wel. Dat leg ik je later nog wel even uit... In ieder geval op dinsdag 10 en woensdag 11 mei waren de Landmachtdagen. Van kinds af aan ging ik daar al meerdere keren heen. Toen was het nog op de legerbasissen zelf. Dit jaar was het anders en kwam het leger naar verschillende steden verspreid over Nederland. Als burger krijg je dan een indruk hoe het leger in elkaar zit. Daarnaast waren er ook prijzen te vergeven. Ik zelf won een van de prijzen door een quiz te doen via de app. Een sniper experience was het gevolg.

En afgelopen woensdag was dus die experience. Ik werd uitgenodigd om met iemand naar de 13 Lichte Brigade in Oirschot te komen. Een leuk feitje: dit is de enige brigade die in 1944 bij de landingen in Nederland heeft meegeholpen. Uiteraard doe ik voor dit soort dingen altijd wat research om een beeld te krijgen wat mij te wachten staat. Een van de filmpjes die ik tegen kwam was de uitzending van Alberto Stegeman. Voor de Belgen; een televisiepresentator die bepaalde zaken aan de tand voelt. In April dit jaar nog werd ook deze kazerne aan de tand gevoeld omdat de beveiliging erg belabberd zou zijn. Voor het gemak heb ik de uitzending hieronder even neergezet. Het komt er in ieder geval op neer dat de slagbomen zo lang openstonden dat je zonder pasje ongezien naar binnen kan en in dit geval nam hij nog een legerjeep van het terrein mee. Het leger is de afgelopen jaren vrij veel in opspraak omdat er veel wordt bezuinigd en volgens mensen zijn dit soort zaken het gevolg.

In ieder geval kwamen wij daar woensdagmiddag aan en ja die beveiliging was flink aangescherpt. We zouden eigenlijk ook een overnachting doen en donderdagochtend klaar zijn, maar het programma werd ingekort tot een uur of 11 's avonds. Toen we de kapitein zagen die ons kwam opvangen, kwam opeens Rick van Velthuysen van Veronica aanrijden. Ik kreeg echt even een gedachte van 'Wtf doet hij hier? '. Eigenlijk zou Jeroen van Inkel er ook zijn, want hij was degene die door het leger 'op missie werd gestuurd'. Op de pagina van Radio Veronica's YouTube kun je alle filmpjes zien die Jeroen heeft gemaakt toen hij bij het leger was als je iets naar beneden scrollt. Hij werd zelfs persoonlijk door Minister Hennis naar een legerbasis in Mali gestuurd en deed vanaf daar zijn show. Afijn, hij was er niet, dus die Rick kwam voor twee uurtjes om te 'vloggen' voor Veronica.

We liepen naar de barakken en ontmoetten daar de brigade. In totaal waren er vier soldaten, een hoofd en onder sergeant en tot slot een generaal die ons die dag zouden begeleiden. Wij werden beiden gekoppeld aan een van de soldaten en kregen de uitrusting voor de dag. We gingen met twee jeeps en een busje over de snelweg () naar een oefenterrein. Daar deden we onze uitrusting aan en dan merk je meteen al iets waar je aan moet wennen. Een bepakking van 30 kilo, niet iets wat je dagelijks draagt. In praktijk kan de uitrusting van de soldaat zelfs op lopen tot zo'n 60 kilo... Respect. We kregen een kaart en coördinaten die een plek op de kaart aangaf. Aan ons de taak om al deze punten te vinden en daarheen te lopen. Zo'n drie kilometer verder kwamen we weer bij de sergeant die ons een liftje met de jeep gaf en ons vervolgens dropte in een ander gebied. Ik kreeg een ghillie suit (camoflourend pak van bladeren etc. die snipers dragen) aan en moest zicht zien te krijgen op een heuvel waar wat soldaten stonden. Met mijn vizier moest ik dan letters lezen en deze aan mijn buddy doorgeven. In totaal kreeg ik daar 30 minuten voor. Dan denk je bij jezelf 'oh dat is wel lang', maar dat valt vies tegen. Eenmaal gesetteld moet je een kwartier zien stil te zetten en te richten op die heuvel. Ongetraind krijg je al gauw kramp, maar je moet bedenken dat in werkelijkheid dit soort missies wel tot een dag kunnen duren. Respect.

Vervolgens moesten afstanden raden we aan de hand van drie methoden; schatten, calculeren en waarnemen. We kregen een heerlijke avondmaaltijd uit een zak aangeboden. In principe zag ik daar een beetje tegenop, maar het viel reuze mee. Na het eten was het tijd om verder te gaan. We kregen dit keer een wat rustige opdracht. De vier soldaten kregen dit keer het pak aan en kregen vijf minuten om zich te verstoppen tussen de 150 en 250 meter van ons. Na vijf minuten moesten we dan hun met de verrekijker zien te spotten. Met het blote oog zie je weinig, maar met een vizier is het ook niet een hele makkelijke taak. Twee waren vrij snel gezien, maar drie en vier zagen we pas na aanwijzingen van de sergeant.

Tot slot werden de rollen nog even omgedraaid; we kregen weer het ghillie suit aan en werden gedropt net buiten het bos. Onze opdracht? Wederom zicht zien te krijgen op een post, maar dit keer iets serieuzer en 60 minuten de tijd. Het leuke is dat je wel een idee hebt waar je moet zijn, maar niet precies. Mijn tactiek was in ieder geval om te verkennen, rennen, even rusten en verkennen en daarna het riedeltje weer opnieuw doen. Ik kwam best ver, om precies te zijn tot minder dan 100 meter voor de post. Mijn vriend was ondertussen al vijf keer gezien. () Ik zat echt op het punt waar ik mijn sniper wou gaan richtten maar niet precies wist waar de post zat. Ik stak mijn hoofd even uit om een goed zicht te krijgen. De post zag ik, maar zij mij ook had ik al gauw genoeg door. Ik mocht het gelukkig nog een keer overdoen. Ik kwam op een plek terecht, iets verder in het bos, waar ze mij niet zagen, maar ik zij wel. Zo'n opdracht geeft echt wel een soort kick en adrealine boost. Daarna was het tijd om terug te gaan naar de kazerne.

We deden een debriefing en praatten nog wat na over het legen in het algemeen. En ik kan je vertellen, ik had al veel respect voor deze mensen maar na deze dag nog zoveel meer. Je krijgt ook een helderder beeld van wat soldaten nou eigenlijk doen. Dat is in ieder geval niet stilzitten of maar een beetje de wapens gebruiken zoals dat altijd zo prachtig in films wordt uitgebeeld. Er zit veel voorbereiding, training, onderhoud etc. bij. Ik heb in ieder geval een unieke ervaring gehad, omdat er eigenlijk nooit burgers zo dichtbij het werk van het leger zijn geweest. Als ze dit een tweede keer doen is nog maar de vraag. Sowieso heeft de uitzending van Alberto daar voor heel wat opschudding gezorgd. Het kost voor hen erg veel tijd, het is een verstoring van de dagelijkse routine en het is vrij gevoelige informatie waar je zicht op krijgt. Natuurlijk is dat wel een beetje beperkt voor ons, maar toch. Het is een lange blog geworden, bedankt voor het lezen. Ohja, ik heb ook nog wat kiekjes: