Vrienden voor altijd?

Deze week weer een nieuw item: Vrienden voor altijd? Ik probeer elke week iets te plaatsen op deze blog en dat gaat me toch eigenlijk wel goed af. (Al zeg ik het zelf) Afgelopen week weer iets anders meegemaakt. Ik zal bij het begin beginnen. Ik heb een vriend die sinds een half jaar in een andere plaats woont in verband met zijn studie. We hadden altijd dagelijks contact via de app, Xbox, bij voetbal of bij elkaar thuis. Sinds hij dus in die andere plaats is gaan wonen is dat contact minder. We spelen andere games (op andere tijden ivm werk/school), we appen nooit meer en hij zit ook niet meer bij me in het team. Ik beschouwde hem altijd als een van m'n beste vrienden en hij mij ook.

Laatst kreeg ik een appje hoe het met me ging, zodoende dus weer contact. Het leek hem leuk om weer eens langs te komen. Zijn moeder woont vlakbij ons in de buurt. Ik was natuurlijk razend enthousiast! Eindelijk elkaar weer zien. (Het klinkt bijna als een slechte cliché soap). Blijkbaar had hij tussendoor ook ineens een andere vriendin (Geeft aan hoe goed we elkaar volgden). Die wilde hij meenemen om gelijk kennis te maken. Open als ik ben mocht dat natuurlijk van mij. Ik stuurde hem op de dag dat hij zou komen nog een appje om dan met z'n drieën naar een café te gaan (waar mijn vriendin ook zou zijn). Jammer genoeg kon dat niet omdat hij ook nog andere dingen te doen had. Normaal was hij altijd op tijd, dus we hadden om 7 uur afgesproken. Hij was gewoon 15 minuten te laat! Dit frustreerde mij al, omdat ik er echt zin in had.

Daar was hij!

Om 19:15 uur werd er op de bel gedrukt. Daar was hij! Ik deed de deur open en heette ze van harte welkom. Ik stak mijn hand uit naar haar en stelde mij netjes voor. Ik kreeg een of ander slap handje en een mompelend antwoord terug waarin ze haar naam noemde. Ik liet de 2 binnen en vroeg of ze iets te drinken wilden. Allebei zeiden ze dat ze wel graag cola wilden hebben. Ik liep verder door de huiskamer (waar mijn ouders zaten) naar de keuken. Toen ik drinken aan het pakken was gingen ze zitten en begon m'n moeder te praten tegen hem. Simpele dingen hoe het met hem was etc. Zoals ik al zei hij kwam dagelijks bij ons in huis en hij mocht net zoveel als ik. Z'n vriendin was ook gewoon gaan zitten en had zich niet eens voorgesteld aan mijn ouders (terwijl ze elkaar voor de eerste keer zagen, zeer vreemd). Ik ging erbij zitten en begin met hem te praten over hoe het op z'n nieuwe school was en met voetbal, tot ineens zijn vriendin het gesprek begon over te nemen en alleen maar over haar voetbal aan het praten was. En dat ging maar door en door..

Ik was van plan om er wat van te zeggen, maar ik wilde me dit keer netjes gedragen. Zeker omdat ik mijn maat al zolang niet gezien had, is het eerst weer even aftasten. Al gauw kwam ik tot de conclusie dat ik zeer blij was dat ze niet mee gingen naar het café. Mijn vader keek af en toe op zijn telefoon en mijn moeder ook. De normaalste zaak van de wereld bij ons thuis. Anderhalf uur later in de vermoeiende, saaie gesprekken van die vriendin besloten ze om weer naar huis te gaan. Ik zat eens na te denken wat ik nou te weten was gekomen over het leven van mijn kameraad. Veel vertellen kon hij niet, omdat zij er iedere keer met de kwetterbek tussen zat. Het enige wat ik hoorde is dat hij weinig van zijn oude leven over had.

Zo klote!

Toen ze richting de deur liepen, keek ik nog even op naar mijn ouders die mij aankeken met een gezicht van "Wat ben ik blij dat ze weggaan." Mijn moeder zei daarna al gelijk: "Zo klote! Heb me er de hele dag op verheugd om dat ventje weer te zien en dan overkomt dit je. Hij zit compleet onder de plak." Ik gaf haar gelijk en zei daarop: Zo zonde, door dat mens vind ik het straks gewoon vervelend om mijn kameraad te zien. Ik had beloofd dat ik nog eens bij hem langs zou gaan, maar dat zie ik niet zo snel gebeuren.

Oftewel daaaagggg... denk ik.

Hebben jullie wel eens zoiets meegemaakt en wat hebben jullie toen gedaan?