De verdwenen admin (deel 1, 2 en 3)

Geschreven door: Thundercover



De sneeuwvlokken dwarrelden langzaam naar beneden. Het einde van het jaar naderde snel en de donkere straat was uitgestorven. Een man in een donkere mantel maakte voetstappen in de laag sneeuw die op de stoep lag. Hij liep met grote passen, alsof hij haast had om uit deze straat te komen. Een auto reed rustig voorbij. De man keek even op. De auto had vlak boven het kenteken de woorden Supreme Cars in zilveren letters staan. De man glimlachte. De auto’s verkochten enorm goed en het zou niet lang meer duren voordat –supremecars- himself zich kon inkopen bij de crew.

De man sloeg de bocht om. Hij kende hier de weg erg goed, waardoor hij niet op de straatnaambordjes keek. Als hij dat wel had gedaan, had hij gezien dat hij nu de Megaledenweg was ingelopen, vanuit de Superledenstraat. Overal lagen nog flyers over de Awards van dit jaar, hoewel de stemmingen al voorbij waren. Hij liep nog steeds snel door, maar keek af en toe op naar de prachtige groene huizen langs de straat. Een koude wind kwam uit het huis waar hij nu langs liep. Het hek piepte en de bomen leken wel uit de grond te worden gerukt. Hij liep snel door, mede door de geur van mest bij een huis met een groot stuk grond even verderop.

Opnieuw sloeg hij de bocht om. De huizen waren versiert met paarse verf. Nou ja, huizen? Het konden gerust villa’s genoemd worden. Het waren er vier en de man koos de tweede aan de linkerkant. Er brandde licht door de ramen en de man liep het pad op. Voor zover hij kon zien in het donker, zag hij overal bloemen staan. Hij belde aan. Een jonge vrouw deed open. “Kom binnen, kom binnen”, zei ze. De man stapte naar binnen en deed zijn mantel af. Hij volgde haar naar binnen en ging op een prachtige paarse stoel zitten. “Wat wil je drinken, Patrick? Koffie? Thee?” “Thee graag, Jet”, zei PatrickW. Enkele ogenblikken later kwam Dutchy3010 uit de keuken lopen met een dienblad waar drie kopjes thee op stonden. Ze zette de kopjes neer op de salontafel en ging zitten.

Op dat moment ging de deur van de huiskamer open en kwam een blonde vrouw naar binnen lopen. “Ik dacht al dat ik je hoorde binnenkomen, Patrick”, zei ze. Voordat Patrick kon antwoorden, kwam Dutchy al tussen beide. “Wat brengt je hier op deze tijd naar mijn nederige stulpje?” vroeg ze. Patrick besloot er maar niet omheen te draaien. “Hebben jullie Joriz de laatste dagen nog gesproken of gezien? Hij is al vijf dagen niet op komen dagen en heeft geen reden achter gelaten. Ik kan hem ook nergens bereiken.” Mirrrr keek Patrick verbaasd aan. “Joriz verdwenen? Hoe kan dat?” “Dat zouden we graag willen weten”, antwoordde Patrick, “Lantyz en ik hebben overal gekeken en ook Schaap, Levi en Nandro gevraagd, maar zij wisten ook niks.” GTA-Sheep, .Levi. en NandroDavids woonden in dezelfde straat als Dutchy en hadden het ook erg druk rond deze tijd. Het verbaasde Dutchy niets dat zij ook niks wisten.

Mirrrr keek bedachtzaam. “We moeten alle Superleden en hoger informeren. Mochten we dan niks vinden, dan moeten we echt naar de Leden toe.” “Naar de Leden toe?” zei Dutchy, “Ben je mal? Er zal paniek uitbreken als blijkt dat Joriz weg is. Nee, we moeten niet meteen alle leden informeren. Laten we eerst naar de Moderators gaan.” “Zij zullen het waarschijnlijk net zo min weten als wij”, zuchtte Patrick, “Wat we zouden kunnen doen, is flyers maken en die verspreiden in de straten van Hogere Leden, het noordelijke deel van het GTAForum.” Mirrrr en Dutchy stemden toe en besloten om meteen aan de slag te gaan.

Niet veel later die nacht liepen er buitengewoon veel mensen rond op straat. De Moderators, de Globale Moderators en de twee overgebleven Administrators strooiden met flyers en haalden Typhoon over om mee te helpen deze te verspreiden. Ook aan lantaarnpalen werden flyers opgehangen. Het zou niet lang meer duren of alle Super- en Megaleden zouden ook weten wat er gaande was in de stad van GTAForum, maar hoe lang zouden de Leden nog in onwetendheid door de stad ronddwalen?

***

Langzaam, alsof het in slow-motion gebeurde, raakte de helderblauwe voetbalschoen de bal aan. Deze vloog omhoog: hard en zuiver, in een boog richting het doelgebied. De zwaartekracht kwam in actie en de bal zakte langzaam naar beneden. Een gouden schoen kwam plotseling uit het niets en raakte de bal vol. Deze vloog harder dan ooit tevoren langs een paar handen en kwam in aanraking met het net. Het stadion ontplofte. Duizenden en duizenden konijnen sprongen op en juichten hun held toe. “Jowx! Jowx! Jowx! Jowx!”

Het stadion vervaagde en Jowx vond zichzelf terug op een klein hobbelig veldje, vol met kuilen. Vlak voor het dichtstbijzijnde doel stond NandroDavids, op enkele meters van M4X, die de bal uit het doel viste. “Jowx!” Hij keek om. Daar, langs de lijn, aan de andere kant van het veld, stond Dutchy hem te roepen. Naast Dutchy stonden zes konijntjes, de enige toeschouwers van dit partijtje. Jowx besefte dat hij weer op aarde was.

“Jowx! Kan je even reageren en hier komen?”, riep Dutchy. Jowx liep langzaam naar haar toe. “Ja?” “Terwijl Joriz nergens te bekennen is, spelen jullie een potje voetbal?!”, schreeuwde Dutchy naar hem. “Wat kunnen we dan doen?”, vroeg Jowx, “Sinds het verspreiden van die flyers hebben we twee volle dagen lopen zoeken. Ik zeg je, hij is niet op het GTAForum.” “Ok, ok”, zei Dutchy, “Maar ik heb net Patrick gesproken en we hebben besloten dat het tijd is om de corporations te informeren. En aangezien jij…” “Ja, ik weet het”, onderbrak Jowx haar, “Ik zal het doen. Iedereen moet ingelicht worden. Een spoedvergadering over een uur in het casino van The Oceans.” Dutchy knikte en draaide zich om en liep weg, met de missie elk lid van The Oceans te informeren over de vergadering.

De laag sneeuw leek elke dag dikker te worden. Een kleine jongen probeerde door de inmiddels dertig centimeter hoge laag sneeuw te komen. Er kwamen nog steeds sneeuwvlokken naar beneden, dus de kans dat de sneeuw snel zou verdwijnen, werd met de sneeuwvlok kleiner. De jongen dacht dat hij beter thuis kon zitten, met zijn nieuwe spel Prutserige Evolutie Soccer 8 in zijn Xdoos 180°C. Terwijl hij net terug dacht aan zijn mooiste goal, leek het alsof een stadion niet ver van hem vandaan, ontplofte. Hij keek even op en besefte dat hij al op de plek van bestemming was.

Hij liep de parkeerplaats op en keek naar het gebouw, dat nog even fascinerend was als toen hij het voor het eerst bezocht. Het gebouw was zo’n tien verdiepingen hoog en bevatte glazen muren. Aan de buitenkant groeiden overal planten over het gebouw heen, waardoor het iets natuurlijks had. Hij stapte naar binnen en voelde meteen de warmte van het gebouw. Het leek wel tropisch en hij zag naast zich een echte, stenen muur, waar drie schilderijen aan hingen. Door het hele gebouw hingen verschillende schilderijen, wat volgens TheGuardian goed voor de inspiratie was.

Plotseling stond er iemand naast hem. Het was een ander jongen, die iets ouder dan hem was. Meteen viel het op dat hij een opvallende sweater aanhad. Achterop stond een bliksemschicht, dat net echt leek. Dat moest dus Thundercover zijn, dacht de jongen bij zichzelf. Volgens de geruchten had het weinig gescheeld of Thundercover had een litteken in de vorm van een bliksemschicht op zijn voorhoofd. De jongen wist niet zeker of hij dat moest geloven.

“Ik dacht dat je vandaag vrij had, SamShine”, zei Thundercover. De jongen keek hem veschrikt aan. “Ja, eigenlijk wel”, zei hij, “Maar ik wilde nog iets afmaken.” “Heel bergijpelijk”, zei Thundercover, terwijl hij gefascineerd rondkeek. “Kan je me naar TheGuardian toewijzen? Ik heb een afspraak, maar ik zou niet weten waar zijn kantoor is.” SamShine’s hart sprong op. Misschien kon hij dan eindelijk ook eens een keer het nieuwe kantoor van TheGuardian bekijken. “Ja, natuurlijk”, zei hij iets harder dan wat zijn bedoeling was, “Ja, ik leid je meteen ook maar even rond.”

Na een korte rondleiding van SamShine door het gebouw van GTAForum Verhalen, kwamen hij en Thundercover aan bij een prachtige houten deur. SamShine belde aan en niet lang daarna deed een vrolijke TheGuardian open. “Kom binnen, kom binnen”, zei hij opgewekt. SamShine wist dat dit zijn kans was en schuifelde zachtjes naar binnen, toen TheGuardian luid pratend terugliep naar zijn bureau. SamShine dook in een hoek met allerlei kussens en maakte het zichzelf gemakkelijk. Hij nam de kamer rustig in zich op. Overal stonden tropische planten en bloemen en het was hier nog warmer dan in de rest van het gebouw. De kussens waren heerlijk. O, kon ik er maar in wegzakken, dacht SamShine. De stemmen van TheGuardian en Thundercover leken steeds verder weg te raken. SamShine sloot zijn ogen, luisterde naar TheGuardian, “Aangezien jij een kandidaat was dit jaar, Thundercover, had ik wel het idee…” en viel in slaap.

Thundercover zat uitgerust in de stoel. Hij keek gefascineerd naar het kantoor van TheGuardian. Het was er warm, net als in de rest van het gebouw. Desondanks was het niet té warm, zodat je je nog wel kon concentreren. TheGuardian rommelde wat in een la en pakte er een stapel papieren uit. “Zo”, zei hij, “Goed dat je op mijn uitnodiging bent ingegaan, Thundercover. Dat doet mij veel plezier.” Thundercover glimlachte. “Waarom zou ik zo’n uitnodiging negeren? Als ik kan helpen met je verhaal, doe ik dat natuurlijk graag.” TheGuardian bladerde door de papieren heen. “Aangezien jij een kandidaat was dit jaar, Thundercover, had ik wel het idee dat je me zou kunnen helpen bij mijn verhaal”, zei TheGuardian.

De hele tafel lag vol met papieren. “Dit zijn de eerste versies van mijn nieuwe verhaal”, legde TheGuardian uit. Thundercover las nieuwsgierig een van de papieren. “Zoals je ziet”, vervolgde TheGaurdian, “Ben je niet de enige die ik om hulp heb gevraagd.” Hij glimlachte even en ging verder. “Dit verhaal zal over de brandweer gaan. De brandweer komt in het verhaal op verschillende plekken, waarin ze aanwijzingen vinden over een mysterieuze brandweerman, die vroeger een held was. Op een gegeven moment komt de brandweer ook op een circuit en jij weet wel wat over de Formule 1 en bliksem, dus had ik dit in gedachten: de bliksem slaat in op een Formule 1 wagen, die in brand vliegt. Is dat realistisch?”

Thundercover vertelde over de onrealistische kant van het verhaal en praatte lang met TheGuardian. Die maakte aantekeningen en samen bedachten ze nieuwe situaties. Plotseling ging er op het bureau van TheGuardian een wekker af. SamShine gilde en Thundercover en TheGuardian schrokken zich rot. Ze wisten niet dat SamShine binnen was gekomen. TheGuardian wilde eigenlijk woedend op SamShine afrennen, maar Thundercover barstte in lachen uit, waardoor TheGuardian zich maar bedacht.

“We hebben nog maar vijf minuten om op tijd voor de bijeenkomst te zijn”, zei SamShine, terwijl hij op zijn horloge keek. Ze pakten hun spullen en vertrokken. Samen liepen ze over de parkeerplaats, op weg naar het hoofdkantoor van The Oceans. “Kom morgen weer”, zei TheGuardian tegen Thundercover, “Ik wil weten hoe het precies zit met de pakken van de coureurs.” Thundercover glimlachte. Hij had weer iemand gevonden waarbij hij zijn kennis kwijt kon.

***

Het jaar loopt ten einde, maar op het moment dat de uitslag van de Forum Awards moet komen, is Joriz verdwenen. De inwoners van Hogere Leden, het noordelijke gedeelte van GTAForum, weten inmiddels al wat er aan de hand is. Maar ook zij weten niet waar Joriz is en dus is het tijd om nog meer leden in te lichten, nu via de corporations.

Rullez stak streek z’n lucifer nog een keer over de zijkant van het doosje. De lucifer vatte vlam en Rullez bracht hem naar de lont toe. Een grote gele vlam bewees dat de missie van deze lucifer ook weer voltooid was en Rullez trok de lucifer terug en blies hem uit. Hij keerde zich om en zag aan de andere kant van de kamer M4X goedkeurend glimlachen. Rullez liep naar links en ging op de nog enige vrije stoel zitten.

“Goed, waar waren we?” vroeg M4X. Hij keek even de tafel rond en vervolgde: “Sorry dat we hier in het donker zitten. Als The Royal Guardian heeft aangelegd, is de kans op een stroomuitval gewoon groter. Zet niet van die gezichten op.” Alsof het afgesproken was glimlachte iedereen weer en schudde M4X z’n hoofd. “Rullez, de Snater is op tijd klaar? Mooi, dan kunnen we nu naar het punt waar ik eigenlijk heen wilde en waar deze vergadering eigenlijk voor is gepland. Het is namelijk zo dat Joriz sinds enkele dagen nergens meer te bekennen is.”

Het was muisstil. Iedereen keek elkaar verbaasd aan, totdat gtaboy107 zijn vinger op stak en zei: “Hij is toch niet ontvoerd?” Voordat M4X of Wazuup ook maar hun mond open konden doen, was er al paniek uitgebroken. Iedereen schreeuwde door elkaar en wilde weg, onderduiken nu niemand meer veilig was. Als Joriz ontvoerd kon worden, waarom zij dan niet? Blizzard trapte de deur in en werd door anderen naar buiten gedrukt. Leden vielen in het water en de eenden vlogen luid kwakend weg. M4X, Wazuup en Mania-92 probeerde de leden tegen te houden, maar het was al te laat: ze renden schreeuwend naar alle kanten van GTAForum.

Hij was buiten adem. Zonder het te beseffen was hij door het centrum naar het zuiden gerend. Tegen iedereen die hij tegen was gekomen, had hij proberen duidelijk te maken dat niemand meer veilig was. Het was of onderduiken, of vertrekken naar een andere stad. Hij sloeg linksaf en keek omhoog. Hier was hij nog nooit geweest. Voor hem stond een gigantische muur van meters hoog, omgeven door prikkeldraad en waarschuwingsborden. Hij liep naar een bordje toe en bekeek het. Het was een plattegrond met huizen en daar omheen andere hoge muren. Alle namen waren doorgestreept, zodat hij ze niet kon lezen.

Hij keek op z’n horloge en zag dat hij nu echt haast moest gaan maken. Hij moest de stad uit, maar hoe? Plotseling wist hij het. Hij liep wat richting het noorden, maar al snel sloeg hij naar links af en begon weer te rennen. “Wat is er aan de hand, VWO-er?” “Waarom schreeuwt iedereen zo?” “Wat is er aan de hand? Is er brand?” VWO-er reageerde niet en rende door. Daar voor hem lag plotseling de blauwe oceaan te schitteren. Hij schudde zijn hoofd en rende door, na rechts afgeslagen te hebben. Hij stopte pas toen hij bij een slagboom kwam, die de weg verder versperde.

“Papieren, graag,” vroeg MartyCeha vermoeid. VWO-er keek verbaasd op, maar gaf toen zijn lidmaatschapbewijs. MartyCeha grinnikte. “Nee, de papieren dat je in The Royal Guardian hoort.” “Wat?” vroeg VWO-er. “Ja,” zei MartyCeha, “anders kom je het schip niet op of in.” Nu pas besefte VWO-er waar hij was: in de haven, bij de aanlegplek van The Royal Guardian. “Ik ga mee,” zei hij. “Mee?” vroeg MartyCeha niet-begrijpend. VWO-er knikte. Het was nu of nooit.

MartyCeha liep zijn hokje in en niet veel later kwam -Matthijs- uit de richting van het schip aanlopen. Hij droeg een, zo te zien zware, hutkoffer en een pet. MartyCeha keek hem verbaasd en met angstige ogen aan. “Wat ga jij doen?” vroeg hij nogal dringend. -Matthijs- glimlachte. “Ik heb genoten van mijn avonturen op zee en nu wil ik aan VWO-er vragen of hij ze voor mij wilt beleven.” VWO-er bleef stomverbaasd staan terwijl -Matthijs- hem de pet opzette en voorzichtig papieren in de hand drukte. Hij gaf de net zo stomverbaasde MartyCeha een hand draaide zich om en zei: “Adios, amigo’s. Donwell heeft mijn taak overgenomen. Het gaat u goed.”

Daar ging het schip. -Matthijs- stond op het dak van het casino en keek hoe het schip wegvoer en aan de horizon verdween. Hij keek naar beneden en zag dat het nog steeds druk was op straat, ondanks het late tijdstip. De paniekstemming was weer gedaald, maar nog steeds was het rumoerig. Daarnaast liepen veel leden in groepjes, alsof ze zouden worden gepakt als ze alleen liepen. Dizzee klopte hem op de schouder. “Zullen we verder gaan met poker? Mirrrr wordt ongeduldig.” -Matthijs- glimlachte en volgde Dizzee naar beneden.