Het ware verhaal achter roodkapje
Doordat ik momenteel nog bezig ben aan het nieuwe verhaal over GTAforum Verhalen post ik hier even een verhaal dat ik vroeger gemaakt heb.. Heb hiermee trouwens ook vroeger op school voor jaar 1 tot 6 in het middelbaar waar dus 600 mensen aanmeededen de eerste prijs gewonnen. Dus ben erg trots op dit verhaal
Het ware verhaal achter roodkapje
Heel lang geleden, in een ver land, was er eens een wolf. Het was een heel speciale wolf: hij kon namelijk praten. Maar hij verveelde zich verschrikkelijk omdat er niemand was waarmee hij een praatje kon slaan. Zijn soortgenoten konden niet praten dus daar had hij niet veel aan. Daarom maakte hij dagelijks een fikse wandeling door het bos, hij hoefde zich dan niet te vervelen en het hield hem bovendien fit.
Op een dag, tijdens één van zijn wandelingen, merkte hij een meisje op in het bos. Ze had een rood kapje op en een mandje bij zich. De wolf liep verheugd naar haar toe, hij hoopte dat hij met haar een gesprek zou kunnen voeren. "Hallo", groette de wolf. Het meisje groette hem niet terug maar stak haar tong uit. De wolf was hierdoor helemaal ontdaan en vroeg het meisje wat er aan de hand was. Het meisje zei dat ze Roodkapje heette en op weg was naar haar demente oma. Ze moest haar oma enkele medicamenten brengen. Maar er was één probleempje: Roodkapje was van het paadje afgelopen om bloemen te plukken en wist de weg naar haar oma niet meer. De wolf was zo vriendelijk om haar de weg te wijzen en even later kon Roodkapje weer verder. De wolf, die medelijden kreeg met Roodkapjes oma, rende alvast naar het huis van de oma om te kijken hoe het met haar was. Bij het huisje aangekomen, trok hij aan de deurbel. Maar deze scheen buiten werking en dus klopte hij aan de deur. Een schriele stem antwoordde dat hij gerust binnen mocht komen, de deur was toch open. De wolf ging binnen nadat hij netjes zijn poten had afgeveegd. Toen hij binnen was zag hij de oma als een wildebras op het bed springen, net alsof het een trampoline was! De wolf probeerde haar te kalmeren, maar tevergeefs: nu begon ze zelfs gevaarlijke salto's te maken! De wolf vond het verschrikkelijk dat oma voor de rest van haar leven dement zou blijven en at haar uit medelijden op zodat ze niet meer hoefde te lijden. Plots hoorde de wolf buiten lawaai. Hij keek door het raam en zag Roodkapje die de deurbel had stukgetrokken. De wolf besefte dat hij in de problemen zou zitten als Roodkapje zou merken dat hij niet haar oma was. Maar hij kreeg plots een geniale inval: als hij de kleren van de oma zou aantrekken en als een waanzinnige op het bed zou springen, kon Roodkapje nooit het verschil zien. Tenminste, dat dacht hij. Even later kwam Roodkapje binnen en zei tegen de wolf die verkleed was als haar oma: "Maar oma, wat heb jij plots grote ogen en oren!" De wolf antwoordde snel met een schriel stemmetje dat het een neveneffect was van de medicamenten die hij moest innemen. "Maar oma," zei Roodkapje toen, "wat heb jij een dikke buik!" De wolf versprak zich plots en antwoordde dat dat kwam omdat hij haar oma had opgegeten. Roodkapje herkende plots de wolf en vluchtte. De wolf had het gevoel dat Roodkapje zijn maskerade doorhad en wou er vlug vandoor gaan. Maar toen hij een poot buiten zette, werd hij doorzeefd door tientallen kogels: Roodkapje had een pelsjager ingehuurd en gevraagd om de wolf neer te schieten met een geweer met een infrarode zoeker.
Dit was het verhaal van een wolf die vriendelijk probeerde te zijn, maar hiervoor in ruil de dood kreeg en een plaats voor de haard als tapijt.
6 reacties
Recommended Comments