Nog heel even, en dan is het zo ver: De kerstdagen komen er weer aan. Vaak een periode die heel veel voorbereiding, en soms ook stress met zich mee brengt. Zo ook dit jaar weer.

Dit jaar hoef ik niet te werken met de kerstdagen, wat betekent dat ik mee mocht denken over diverse zaken. Waar komt de boom te staan, wie gaan we bezoeken, wat gaan we eten en hoeveel geven we uit aan cadeautjes.

De boom is meestal het eerste waar we het over hebben. En dan nog niet eens waar we hem neerzetten, maar vooral wanneer we hem neerzetten. Mijn vrouw zou hem het liefst al voor 5 december neerzetten, terwijl ik nog wel waarde hecht aan de traditie van Sinterklaas, hoewel wij geen kinderen hebben en ook niet aan Sinterklaas doen. Dus werd de boom, net als diverse voorafgaande jaren op 6 december opgezet. Wij hebben een kunstboom, met de lampjes er al in. Bij het in elkaar zetten kwamen we er achter dat van één tak de lampjes het niet doen, dus die kant staat tegen het raam. Kan onze achterbuurman mooi genieten van die donkere plek.

Mijn vrouw en ik kunnen het allebei wel goed vinden met onze ouders en schoonouders. Omdat de kerst toch vaak een periode van familiebezoek is, wilden we het wel zo doen dat we niemand tegen het hoofd stoten. Het is een traditie dat mijn schoonfamilie op kerstavond bij elkaar komt, dat ze patat met kipsaté eten en daarna cadeautjes gaan uitpakken. Wij zullen zeker niet degene zijn die de traditie doorbreekt, dus doen we ook dit jaar weer mee (de cadeautjes zijn oké, de saté is naar mijn idee iets minder).

Voor de eerste kerstdag heeft mijn vrouw bedacht maar eens lekker te gaan koken. Normaal doe ik dat dus thuis, maar met de kerst wilde zij wel weer eens in de keuken staan. Ze heeft flink gespeurd in diverse kookboeken, en heeft een smakelijk menu samen gesteld. Omdat wij maar met zijn tweeën zijn, heeft ze ook onze ouders uitgenodigd. Dat wordt vast en zeker heel gezellig.

Tweede kerstdag wilden wij eigenlijk lekker samen niksen, gewoon lekker uitslapen, lekker ontbijten en dan de kerstversiering opruimen. Nu gaan we dat ook zeker doen, maar we zijn uitgenodigd door mijn schoonzus om bij haar te komen gourmetten. En omdat dat dus ook betekent dat wij dan geen extra rommel in huis krijgen, stemden wij daar onmiddellijk mee in.

Nadat dat allemaal geregeld was, moest er deze week ingekocht worden. Om te beginnen kerstcadeautjes. En dat is vaak knap moeilijk, want wat geef je iemand die alles eigenlijk al heeft, en dat terwijl het ook niet teveel mag kosten? Na lang zoeken heb je dan uiteindelijk wat, en hoop je maar dat het goed wordt ontvangen. Dan zijn de kinderen aan de beurt. Klinkt makkelijk, gewoon naar de speelgoedwinkel en klaar. Niet dus! Wat is dat speelgoed eigenlijk duur tegenwoordig. En wat vinden ze leuk? Tja, als je dat allebei niet weet, rest er maar één ding: Het bellen van oma. Die weet gelukkig wel iets en als die cadeautjes gekocht zijn, kan ik met volle tassen en een uitgedunde portemonnee naar de auto.

En vanochtend gingen we dan boodschappen doen bij de supermarkt (het voordeel van onregelmatig werken is dat je tijdens relatief rustige kantooruren op je gemak door een supermarkt kan slenteren). Ik bedacht me net op tijd dat ik genoeg moest halen om tot dinsdagochtend door te kunnen, aangezien er dan pas weer boodschappen gedaan kunnen worden. En zo stond ik na een half uur door winkelpaden slingeren bij de kassa mijn volledig gevulde winkelwagen op de lopende band te legen. Een minuut later was mijn winkelwagen wederom gevuld, maar nu was er ook een aanzienlijk bedrag van mijn rekening verdwenen, dat was toch even slikken.

Maar de voorbereidingen zijn nu getroffen, ik trek mij terug in de loopgraven en denk: “Laat maar komen, die kerstdagen”.

~Guardian1980

O ja, wat ik dus eigenlijk zeggen wou; fijne kerstdagen, denk nog een aan je medemens, en eet smakelijk.