Kritisch
Na 2 weken niks te hebben geschreven vond ik het toch wel eens tijd om nog eens iets te doen. Niet dat ik er in de beste staat voor ben. Ik voel me ziek, moet binnen een uur of 2 naar school en mijn inspiratie is in 1 woord samen te vatten: rommel.
Even wat muziek opzetten, wat nadenken... bijgevolg zal dit artikel wellicht nergens op slaan. Ja, een beetje zelfkritiek mag ook. Ik ben op veel gebieden vrij kritisch ten opzichte van mezelf, dat lijkt op zich wel iets goed maar het weerhoudt me ook vaak om dingen überhaupt uit te voeren. Het publiceren van iets als dit valt daar ook onder. Toch leuk, ik ben mijn eigen grootste creatieve vijand.
Maar waar komt dat dan eigelijk vandaan? Waar heb ik ooit die kritische houding opgestoken? Nou ja, begrijp me niet verkeerd. Het is niet iets dat je ineens hebt maar dat met de jaren groeit. Maar ik vraag me dus af hoe dat is gekomen... Alhoewel. Misschien weet ik het wel.
Onze maatschappij. Die is er op gedrild dat je over alles een mening kunt hebben en probeert de kinderen zo kritisch mogelijk op te voeden. Heeft natuurlijk zijn voordelen. Maar tegelijkertijd verliezen we daar is inteder mee. We verliezen het vermogen om gewoon naïef te zijn. Gewoon eens lekker goedgelovig.
En in essentie ben ik dat ook wel. Zo tegenstrijdig als dat moge zijn met mijn vorige statement. Maar het is wel waar. Ik doe heel vaak de moeite niet om kritisch te zijn, puur omdat ik er het punt niet van in zie om het te zijn. Waarom zou je bijvoorbeeld moeite doen om naar de goedkoopste winkel te gaan? Ik ga naar de plek die voor mij het makkelijkste is. Dat ik daardoor wat geld verspil boeit me letterlijk geen bal. Anderen zouden dan iets hebben van: "Hoe dom, je kunt toch ginds gaan, is het goedkoper!" - Boeieuh!
Want dat is het eigelijk. We worden kritisch opgevoed zodat we later de juiste keuzes kunnen maken. Maar die opvoeding is eigelijk enkel gericht op economisch motivaties. Bijgevolg geeft niemand ten tijde van crisis nog iets uit omdat het "te riskant" zou zijn en hoopt dat geld maar op op een spaarboekje. Wees nu eens redelijk.
Zo was er enkele dagen terug een show op TV waar men de economische ideologie achter Valentijn wou duidelijk maken. Dat het geen feestdag voor geliefden is, maar puur een manier om in sommige sectoren makkelijk geld te verdienen. Who the hell cares? Het is een feestdag met een economische achtergrond. Dat zijn ze toch allemaal? Houd je toch met iets anders bezig en koop in naam van traditie wat voor je lief, heel simpel.
De maatschappij is te kritisch geworden. Waren we maar terug wat naïver... Maar misschien ligt dit allemaal aan mij? Misschien ben ik te kritisch...
5 reacties
Recommended Comments