Formidable

Tof weekje geweest, vinden jullie ook niet? Nee? Okej dan...

Maar even serieus, best veel gebeurd deze week en ook veel om over te praten.

Ik ben ondermeer verplaatst van Lifestyle naar V, waar ik de plaats van groot voorbeeld Svenie mag gaan invullen en ik op mijn plaats ruimte maak voor SpacyColours. Daarnaast zien we leuke discussies over Sinterklaas en zijn Zwarte Piet, lijkt men in de VS weer de weg te hebben gevonden, viert men hier op het Forum ondertussen het 10-jarig bestaan en begin ik stilletjesaan de map van GTA V uit me hoofd te kennen.

Daarnaast heeft het er misschien ook mee te maken dat dit een van de weinige weken is waar ik nog een artikel kan schrijven maar dat is allemaal puur toeval zeg ik je. Maar waar zou ik het dan eens over hebben? Ja lap, dan wil je eens schrijven, heb je niks om te zeggen. Oow ja, ik heb deze week ook gehoord dat mijn vader hoogstwaarschijnlijk in een psychiatrische inrichting zal belanden binnen dit en 4 maanden. Ook altijd interessant.

En nu zou ik graag willen zeggen dat ik dit niet zeg om mezelf interessant te maken of aandacht te trekken, maar is zoiets überhaupt wel mogelijk? Waar ligt de lijn tussen vragen naar aandacht, iets mededelen en ja, het tegenovergestelde (introvert mogelijk)? Want als we er over nadenken is het moeilijk om niet achter aandacht te vragen. De mens is als wezen nu eenmaal iets dat aandacht nodig heeft, zij het op kleine of grote schaal. Als we een gesprek voeren willen we ook de aandacht van onze gesprekspartner, als we hier iets vertellen op het forum willen we daar ook indirect dat anderen er aandacht voor hebben. Je kunt natuurlijk ook enkel de rol van gesprekspartner spelen die antwoord en zo eis je minder aandacht op, maar zoiets is natuurlijk ook amper mogelijk als de andere zelf begint met praten. Ik kan me ook moeilijk inbeelden dat een gezonde mens als doel heeft dat niemand hem (positief) opmerkt. Elk woord dat we zeggen is in feite een soort van kleine schreeuw naar aandacht.

Maar dat is dan ook een extreme manier om het te benaderen. Al zeg ik het zelf, er zit een zekere waarheid in. Maar een andere eigenschap van ons als wezen is dat we dingen kunnen relativeren. Als we dat niet zouden kunnen zou elke vorm van conversatie gelijk onmogelijk zijn (en dit artikel ook onnodig) Maar om dan terug te komen naar mijn eigenlijke opmerking. Ik vind dergelijke berichten altijd interessant om horen en deel ze ook wel graag. Alleen vind ik het moeilijk om mezelf duidelijk te maken waarom ik het graag deel. Is het om interessant over te komen? Om een discussie te starten? Of om te tonen dat het speciale van de wereld nooit veraf ligt en om zo weer alles te kunnen relativeren?

Zelf vertel ik me graag dat het dat laatste is. Ik zie mezelf ook graag als vrij nuchter en iemand die alles heel relatief bekijkt. Maar er zullen genoeg mensen zijn die het daar niet mee eens zullen zijn. Ach, hun mening en opvatting, die kan nooit fout zijn. Zorgt op zich dan ook voor een extra perspectief waardoor je dingen kunt relativeren. Dat woord is hier veel te veel gepasseerd in dit artikel.

Kijk eens aan, ik heb mezelf zomaar een gespreksonderwerp aan kunnen praten. Ik ben werkelijk waar geweldig! Nou ja, toch een beetje. Relatief gezien dan he.