#3 GTAForum Episodes - Afscheid

Geschreven door: ERRWINS

Vervolgens zie ik het oude naamplaatje in de prullenbak verdwijnen waarop ik besluit om even te gaan kijken om te zien of mijn gevoel klopt. Zodra de prullenbak in mijn gezichtsveld komt, zie ik zijn naam. Het is @GekkieJ01 die ons appartement heeft verlaten, zonder enige verklaring. Verbaasd kijk ik naar het naamplaatje en besluit het dan te bewaren op mijn kamer. Ooit zal hij terug komen en dan is het naamplaatje nog intact, dat zal hij wel kunnen waarderen denk ik bij mezelf. Na het te hebben opgeborgen, kruip ik mijn bed in en probeer dan in slaap te komen. Wanneer ik mijn hoofd op het kussen leg, verneem ik al dat het niet zo lang zal gaan duren.

In de ochtend schrik ik wakker van lawaai op de trap. Vele stemmen hoor ik van boven komen en er klinkt een luid gebonk op de treden. In alle vluchtigheid kleed ik me aan en vraag ik aan de rest wat er aan de hand is. @_Night-Men_ kijkt op en probeert wat te zeggen maar vergeet dat hij zijn mond vol cornflakes heeft en spuugt alles uit terwijl hij het wil zeggen. Vol verbazing kijk ik hem aan en begin dan keihard te lachen totdat de grap er af is en loop dan naar de keuken om een doekje voor _Night-Men_ te halen. In een loop richting de deur geef ik hem het doekje. Alsjeblieft, smeerder, zeg ik tegen hem. "Wat jong!" roept hij me na. Wanneer ik de deur open richting de trap, zie ik allemaal verhuizers met meubels die van boven komen. Ik krab even achter mijn oren en vraag me toch echt af wat er nu aan de hand is. Waarom wordt er een appartement leeggehaald? Ik zie een verhuizer de trap oplopen en vraag hem wat ze aan het doen zijn. "Verhuizen." zegt hij non-galant. "Ja, dat zie ik ook wel maar welk appartement wordt er leeggehaald?" The Blue Bullets hebben besloten om te vertrekken na een akkefietje, zegt de verhuizer. Een drastisch besluit denk ik bij mezelf maar goed, wanneer het eenmaal in gang is gezet, kun je niet meer terug. Na dit nieuws te hebben gehoord, loop ik de trap af om even wat koffie te gaan halen.

Bij de bar zie ik, zoals altijd, @.Sharingan achter de bar. Hij maakt wat glazen schoon en besluit even pauze te gaan nemen. Even verderop zie ik @Crypteq al bij zijn favoriete machine zitten, het koffiezet apparaat. "Morguh" roep ik naar Crypteq. "Goedemorgen, Erwin." antwoordt hij. "Alweer aan de koffie?" vraag ik. "Jazeker, een dubbele espresso gaat er altijd wel lekker in!" antwoordt hij. "Heb je het al gehoord van The Blue Bullets? Ik zag het eerlijk gezegd niet aankomen dat ze nu al zouden vertrekken. Het ging zo goed met hun." zeg ik. "Tja, dat is wel vaker zo met de gangs. Veel van de nieuwe houden het nog geen maand vol dus ik vind het niet echt schokkend maar het is wel jammer inderdaad." antwoordt hij. Ik knik en geniet nog even van het bakje koffie dat ik zojuist heb ingeschonken.

Terwijl ik geniet van mijn bakje koffie, ga ik even nadenken over alle verdiepingen. Elke verdieping is in principe bezet maar nu The Blue Bullets eruit zijn, staan er twee verdiepingen leeg. Zullen deze gauw weer bezet worden of zullen ze nog maanden/jaren leeg staan? Ik hoop dat er snel weer een nieuwe huurder komt, even wat meer leven in de brouwerij. Nu ik er over na denk, er is ook nog een kelder. Het archief. Het archief is een plek waar niemand graag komt. Het is er donker en er ruikt er muf. Sommige zeggen dat het daar zo stil is, dat je je eigen gedachtes kunt horen alsof iemand tegen je praat. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt en ik besluit om te gaan kijken of ik er binnen kom. Ik kijk stiekem achterom voordat ik de trappengang betreed en loop dan naar beneden. Wat ik dan zie is voor mij een raadsel. De deur van het archief staat op een kier en mijn hart begint harder te slaan. Ik voel dat ik het warm krijg en dat ik eigenlijk niet naar binnen moet gaan maar de verleiding is te sterk. Zachtjes doe ik de deur verder open en er klinkt een luid gekraak. Ik hoop dat niemand het hoorde en zet een stap naar binnen. Het is donker en ik zie geen licht in de verte van enig aanwezigheid. Stapje voor stapje ga ik verder totdat het te donker wordt om nog wat te kunnen zien. Met trillende handen van angst en nieuwsgierigheid pak ik mijn telefoon en begin wat in het rond te schijnen. Opeens hoor ik een luide knal waardoor ik van schrik mijn telefoon laat vallen. Het is stuk. Ik sta nu in het donker, in de kelder, alleen. Langzaam hoor ik voetstappen dichterbij komen en ik begin in paniek te raken. Op tast ga ik de ruimte door totdat ik iets verneem. Iets wat geen archiefkast is.

Het leven in het GTA Forum gebouw staat nooit stil en er lijkt altijd wel wat te gebeuren. Ben je benieuwd wat er allemaal gebeurt binnen deze muren? Houdt deze blog dan in de gaten voor meer sappige details.