Tijd voor een nieuw blogartikel, maar deze keer een stukje met afwijkende inhoud. Geen scherpe observaties, pleidooien en klaagzangen, maar audiovisueel genot. Ik wil namelijk een selectie uit de muziek waar ik de laatste tijd veel naar geluisterd heb met jullie delen. Mijn muzieksmaak is heel eclectisch zoals sommigen van jullie weten, dus het is zeker de moeite waard om het eens te checken. Schroom ook niet om te laten weten wat je ervan vindt. Wil je meer van dit soort artikelen zien, of mag
Dekbedhoezen, we weten allemaal wat het zijn en vrijwel iedereen gebruikt ze. Er zijn ook mensen die dat niet doen, maar dat is ontzettend smerig en schuiven we dan ook maar even terzijde.
Ze zijn wel echt nodig, heb ik ondervonden. Dekbedden worden nu eenmaal snel vies. Soms tref ik vlekken aan waarbij ik geen flauw idee heb hoe die ontstaan zijn. Ik heb wel eens een enorme bloedvlek aangetroffen aan het voeteneind. Compleet raadsel. En daar fantaseer ik dan over. Heeft er soms een of andere
Ik weet er het fijne niet van, maar zeker is dat het destijds razend populaire Idols een trend zette. De talentenjacht-trend. Toen was het deelnemersveld nog beperkt tot mensen die konden zingen (of specifieker: mensen die dáchten te kunnen zingen), maar tegenwoordig kun je ook meedoen als je een dansje kunt, telepathische gaven hebt of kunt fluiten op de neus van je vrouw. Kortom: er is voor ieder wat wils, dus elke zwakzinnige kan meedoen.
En daar kijken we massaal naar. Week na week, jaar in
Ik was laatst op een rommelmarkt, en daar kocht ik bij een oud gebocheld vrouwtje een glazen bol. Hij was behoorlijk stoffig, dus ik heb 'm mee naar huis genomen en eens flink in het sop gezet. Enfin, ik daar in kijken, en wat blijkt...
2012 is het jaar waarin de oranje auto van Joriz het na negen jaar trouwe dienst begeeft, tijdens het traditionele personeelsuitje.
2012 is het jaar waarin PatrickW jaren na dato alsnog wordt opgepakt door de Amerikaanse overheid wegens het publiceren van de
Volgens mij ben ik een zogenaamde sneakerhead.
Volgens mijn omgeving vertoon ik een van de belangrijkste symptomen die een sneakerhead kenmerken: continu op zoek zijn naar nieuwe schoenen. Ik ga dagelijks de websites van Freshcotton, Britain en dergelijke winkels af, om te zien of ze nog tof spul binnengekregen hebben. Zelfs Ebay behoort tot mijn dagelijkse routine, want man, daar komen soms kicks voorbij waar je spontaan van gaat kwijlen. En dan geen vlugge check, nee, ik keer steeds weer het
Daar stond ik dan vanmiddag, in de broekenzaak. Naar de andere kant van de stad gefietst, omdat mijn moeder zei dat hier een outlet van de grote merken zat. En ja hoor.
"Goeiemiddag, ik ben op zoek naar een spijkerbroek, en dan eentje met een beetje dunne pijpen." Nou, het meisje (dat eigenlijk geen meisje meer was maar het nog wel erg graag wilde zijn) ging even voor me kijken hoor. Ze kwam eerst met een paar modellen aanzetten waarin ik nog niet dood gevonden wens te worden. Van die rare broe
Ken je dat, hét gevoel?
Nee, ik heb het hier niet over activiteiten van seksuele aard. Ik heb het hier over muziek. Muziek die je in zo'n euforische stemming brengt dat al je zorgen voor even verdwijnen. Het is een gevoel dat je moeilijk kunt omschrijven, vooral omdat het voor iedereen anders is. Sommige mensen zullen het gevoel misschien niet eens kennen. Ik denk dat je dan wat misloopt.
Maar dit gevoel, deze uplifting state of mind is vaak net zo snel weer verdwenen als dat het gekomen was.
Ik heb op mijn persoonlijke klaagmuur al een hele tijd niets meer van me laten horen, maar op een loze, regenachtige donderdagmiddag als deze komt er soms ineens inspiratie opborrelen. Weer eens een nieuw artikel van mijn hand dus. Reken niet op wekelijks verschijnende edities oid, want zodra ik mezelf deadlines en verplichtingen ga stellen wordt schrijven een werktaak. En ik heb het niet zo op bezigheden waar 'werk' in voor komt. Maargoed, over tot de orde van de dag. Het fenomeen GTAForum. En
