Een kop kleiner - Deel 2
Een kop kleiner - Deel 2
Geschreven door: Jay;
De volgende morgen brak aan en op een vroeg tijdstip werd aan zijn deur geklopt. “Zo vroeg, wie zou dat in hemelsnaam kunnen zijn”, vroeg Tjerk zich af. In pantoffels en ochtendjas deed hij de voordeur open. TomHagen verscheen in een lange regenjas en vroeg of hij binnen mocht komen om het ergens over te hebben. “Eh...ja natuurlijk, maar het is nogal vroeg, vind je niet?”. Het jawoord was voor TomHagen genoeg. Hij begon zijn voeten aan de deurmat te vegen en kwam binnen. De twee schudden elkaar de hand. “Hallo, ik ben TomHagen. Ik ben journalist bij GTAForum Verhalen. Ik zag je gisteren meeluisteren toen Joriz en PatrickW plannen aan het beramen waren. Misschien dat je me kunt helpen, ik zit al een tijdje achter ze aan.” Tjerk aarzelde, hij wist waar de twee toe in staat waren en als ze wisten dat hij mee zou werken met een journalist zou het al snel afgelopen zijn. “Nee, ik wil hier niets van weten. Ik wil dat je vertrekt”, zei Tjerk na in stilte nagedacht te hebben. TomHagen nam hier geen genoegen mee en zette zijn linkervoet als een niet opgevende jehova-getuige tussen de deur. Al tijden kwam hij met magere verhalen en reportages aanzetten. Hij moest met iets sterkers komen of hij kon z’n baan verliezen, er stond dus veel op het spel. Tjerk deed zijn best om de deur dicht te doen en TomHagen zette op zijn beurt alle kracht die hij op deze vroege morgen in zich had, in op de deur.
Hij zou het niet redden en besloot zijn journalistieke vaardigheden in te zetten. “Kom op, hier zijn slachtoffers aan verbonden. Ieder mens met een goedwillend hart zou hier achteraan gaan.” Tjerk aarzelde opnieuw, maar gaf zich snel over. “Vooruit, het gaat om Hanneswasco. Ze zouden hem naar eigen zegge een kopje kleiner willen maken.” TomHagen’s linkervoet trok zich terug en een glimlach verscheen op zijn gezicht. “Maar eh, ik mag toch wel mee tijdens dit onderzoek?” vroeg Tjerk die al tijden in zijn restaurant de meest saaie klanten serveerde en lang niet op avontuur geweest was. “Goed dan, op naar Hanneswasco”, zei TomHagen terwijl zijn glimlach langzaam verdween. “Eén momentje..” Tjerk verdween naar boven en kwam terug met een zwarte leren jas. Hij had de jas speciaal bewaard voor een avontuur als deze en trok hem snel aan. TomHagen die gewend was om het allemaal wat professioneler aan te pakken, zette zijn hand voor zijn gezicht. De twee verdwenen, op naar Hanneswasco!
Het was op loopafstand te doen en ze liepen de richting in van het alom bekende huis dat Hanneswasco onderhield. Het was rustig en af en toe reed een auto of brommer voorbij, vaak op weg naar de plaatselijke supermarkt. “Zo, hoe gaan we het hem vertellen?” vroeg Tjerk. Hanneswasco werd al bang om de kleinste zaken en dit zou een schok zijn waar hij nogal uitgelaten op kon reageren. “Geen probleem, met mijn mensenkennis weet ik het hem op een rustige doch geloofwaardige manier te vertellen”, zei TomHagen vol zelfvertrouwen. Tjerk besloot er geen woorden aan vuil te maken en had wel wat beters om aan te denken. Het viel hem namelijk op dat een zwarte auto hen zo onopvallend mogelijk probeerde te achtervolgen. Ze besloten een steegje in te lopen waar de auto gelukkig niet door heen kon. Het was geen Washington zoals de vorige keer en deze had tevens geblindeerde ramen. Wie het ook was, veel goeds zat er niet in. De twee besloten wat sneller te lopen en ze hoorden iemand uitstappen. Tjerk en TomHagen vroegen zich nog af wie het zou kunnen zijn, maar veel tijd om te denken hadden ze niet. Het steegje, vies van de graffiti en afvalbakken, was op dit moment een plek om te schuilen. Schuilen voor diegene die hen kwaad zouden doen.
5 reacties
Recommended Comments